* دعای فرج و رفع تمام گرفتاریها
راه خلاص از گرفتارى ها منحصر است به دعا کردن در خلوات براى فرج ولى عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف. نه دعاى همیشگى و لقلقه زبان و صِرف گفتن «عَجِّلْ فَرَجَهُ»، بلکه دعاى با خلوص و صدق نیت و همراه با توبه.
ما خود را از اطرافیان و دوستان آن حضرت مىدانیم؛ ولى در این امر، یعنى دعا براى تعجیل ظهور او، مسامحه مىکنیم!
ظهور آن حضرت اهم حاجات ماست، ولى ما «عَجِّل فَرَجَهُ» مىگوییم، فقط براى اینکه بفهمانیم مجلس ختم شد، و یا اینکه در موارد ازدحام مردم، صلوات مىفرستیم تا مردم جابه جا شوند؛ نه اینکه جداً بخواهیم صلوات بفرستیم. با اینکه مى دانیم او واسطه بین ما و خداست، مع ذلک به فکر او نیستیم! اى کاش مىدانستیم که احتیاج او به ما و دعاى ما براى او، به نفع خود ماست؛ وگرنه قرب و منزلت او در نزد خدا معلوم است».
* نصیحت پیر میکده
«اساس عبودیت و بندگى، حُب است. خداوند مى فرماید: «یُحِبُّهُمْ وَیُحِبُّونَهُ؛ خداوند آنان را دوست دارد و آنان خدا را دوست دارند و نیز مى فرماید: «وَ الَّذِینَ ءَامَنُوآ أَشَدُّ حُبًّا لِلّه؛ و کسانى که ایمان آورده اند، بیشترین محبت را به خدا دارند».
* خلوت دل
«ما در بیدارى درست به وظیفه خود عمل نمى کنیم، با این حال منتظر هستیم که بیدار شویم و تهجد به جا آوریم. اگر توفیق شامل حال انسان گردد، از خواب بیدار مى شود و مشغول تهجد مى گردد؛ ولى اگر توفیق نباشد، چنان چه بیدار هم بشود، از آنها بهره نمى برد. این مطلب به یقین ثابت است و خیلى ها نیز نقل کرده اند که اگر از حال انسان معلوم شود که مى خواهد نماز شب بخواند، بیدارش مى کنند، بدون احتیاج به دعاها و آیات معهوده. این بیدار کردن به طرق مختلف است: یا در مى زنند و یا صدایى مى آید و یا او را به نام صدا مى زنند و...».
منبع: مرکز تنظیم و نشر آثار آیت الله العظمی بهجت قدس سره