عقیق:پیامبران الهی هرکدام در زمان خود علاوه براینکه وظیفه رسالت و پیامبری بر عهده داشتند به شغل های متنوعی مشغول بودند که این شغل یا به اقتضای دوره و محل پیامبریشان بود و یا برای امرار و معاش خود و اهل بیتشان محسوب می شد.

یکی از این شغل ها خیاطی است که برای نخستین بار توسط یکی از پیامبران الهی در جامعه باب شد، به نحوی که تا قبل از آن مردم برای پوشاندن بدن خود از پوست حیوانات استفاده می کردند و از خیاطی و دوخت و دوز هیچ نمی دانستند.

باشگاه خبرنگاران جوان قصد دارد تا در این مطلب به معرفی و خصوصیات پیامبری که به خیاطی اشتغال داشت، بپردازد؛ پس با ما همراه باشید.

معرفی حضرت ادریس(ع)

یکی از پیامبران که نامش دوبار  در قرآن آمده است حضرت ادریس(ع) است این پیامبر خدا که نام اصلی اش 《اخنوخ》 است، در نزدیک کوفه و در مکان فعلی مسجد سهله می زیست.

حضرت ادریس(ع) شغلش خیاطی بود و مدت 300 سال عمر کرد و با 5 واسطه به آدم می رسد  بطوری که پس از آدم و شیث(علیه السلام)به مقام پیامبری برگزیده شد.

او همواره مردم را به پرستش خدای یگانه و دوری ازگناه دعوت می کرد و پیروانش را به ظهور پیامبران بعدی، بویژه خاتم الانبیاء محمد مصطفی(ص)، بشارت می داد.

در نام این پیامبراختلاف است. گروهی نامش را اخنوع و لقبش راادریس دانسته اند. دسته ای وی را «اوزریس» خوانده، ادریس رامعرف این نام شمرده اند. جمعی معتقدند نامش در تورات «اخنوع»یا «خنوع» است و «هرمس الهرامسه» و «مثلث النعمه » و «المثلث» لقب داده اند; زیرا ملک و حکیم و نبی بوده است.

علامه طباطبایی(ره)در این باره می فرماید: نام ایشان به زبان یونانی طرمیس بود که در زبان عربی اخنوع گفته می شود. اما بعضی دیگر می گویند: در زبان یونانی به ایشان ارمیس می گویند که درزبان عربی هرمس گفته می شود و خداوند عزوجل هم در کتاب قرآن ایشان را ادریس نامید.»

حضرت ادریس (ع) از جمله پیامبرانى است که در قرآن، از آنان یاد شده است خداى سبحان فرمود:

<وَإِسْمعِیلَ وَإِدْرِیسَ وَذَاالْکِفْلِ کُلٌّ مِنَ الصّابِرِینَ»؛  <وَاذکُرْ فِى الکِتابِ إِدْرِیسَ إِنَّهُ کانَ صِدِّیقاً نَبِیّاً * وَرَفَعْناهُ مَکاناً عَلِیّاً»

قرآن، وى را به صفاتى، چون صبر و راستگویى و برخوردار از مقام برجسته، توصیف فرموده است. خلاصه نظر دانشمندان در باره وى این است که او نخستین پیامبرى بود که جبرئیل(ع) براى ارشاد و هدایت نسل (قابیل) بر او وحى نازل کرد تا از طغیان و سرکشى و کفر خویش دست برداشته و به پیشگاه خداوند توبه نمایند، و طبق دستوراتِ آیین او زندگى کنند.

قرآن، در باره زندگى و دستوراتِ دین و آیین ادریس (ع) مشروحاً سخن نگفته است، چنان‏که سند تاریخى و پا برجایى هم از زندگى او در دست نیست. معتبرترین کتابى که درباره او سخن گفته تاریخ الحکماء است که ما به بیان برخى مطالب پراکنده‏اى که در آن وجود دارد، مى‏پردازیم، البته نه به عنوان این‏که این مطالب حقایقى بى‏چون و چراست، بلکه از باب آگاهى.

پیامبر خیاط

30  صحیفه از کتاب های آسمانی بر او نازل گردید تا قبل از حضرت ادریس(ع)، مردم برای پوشش بدن خود، از پوست حیوانات استفاده می کردند. او نخستین کسی بود که خیاطی کرد و طرز دوختن لباس را به مردم آموخت و از آن پس مردم به تدریج از لباس های دوخته شده استفاده می کردند.

 این پیامبر الهی بلند قامت و تنومند و نخستین انسانی بود که با قلم خط نوشت و همواره مردم را اندرز می کرد.

ادریس(ع) بسیار درباره ی عظمت خلقت می اندیشید و با خود می گفت: این آسمان ها و زمین، خورشید و سایر پدیده ها، دارای پروردگاری است که آن ها را تدبیر نموده و سامان می بخشد.

بنابراین او را آنگونه که سزاوار پرستش است باید پرستید.

 ادریس تنها به عبادت و اندرز مردم اکتفا نمی کرد بلکه به جامعه توجه داشت که اگر ظلمی به کسی شود از مظلوم دفاع کند و در برابر ظالم بایستد.

خصوصیات حضرت ادریس(ع)

حضرت ادریس(ع)به کثرت درس و تعلیم و نشر احکام و سنن الهی مشهود بود و بدین سبب وی را «ادریس » نامیدند.او نخستین کسی بود که به نوشتن پرداخت و در علم ستاره شناسی وحکمت نظر کرد. خداوند وی را از اسرار و چگونگی ترکیب فلک ونقطه اجتماع ستارگان آگاه ساخت و شمار سالها و دانش ریاضی وهیئت به او آموخت.

وقتی ادریس به پیامبری مبعوث شد، مردم به هفتاد و دو زبان سخن می گفتند و خدای متعال همه آن لغات را به وی تعلیم داد. او همچنین نخستین کسی بود که حرفه و هنر دوزندگی داشت و لباس می دوخت. قبل از وی مردم پوست برتن می کردند. ادریس خیاط بود و در مسجد سهله بدین کار اشتغال داشت.

آن پیامبر بزرگوار نخستین فرستاده خداوند بود که با اسلحه به جنگ دشمنان (فرزندان قابیل)رفت. یکی از فرزندان قابیل را به اسارت در آورد.