خدایا! مرا در این روز به روزه داری و اقامه نماز یاری کن و از لغزشها و گناهان این روز دور ساز و یاد خود را بصورت همیشگی روزیم فرما ، به حق توفیق بخشی خود ای رهنمای گمراهان.
عقیق:شرح دعای روز هفتم ماه مبارک رمضان به قلم حسین محمدی فام نویسنده کتاب «تاآسمان» را در ادامه می خوانید؛
خدایا! مرا در این روز به روزه داری و اقامه نماز یاری کن و از لغزشها و گناهان این روز دور ساز و یاد خود را بصورت همیشگی روزیم فرما ، به حق توفیق بخشی خود ای رهنمای گمراهان.
اولین خواسته ما در دعای این روز، یاری خداوند برای روزه گرفتن است؛ در باب فضیلت روزه گرفتن و به ویژه روزه ماه مبارک رمضان و اجر و پاداش آن، صحبت بسیار است. در اینجا به ذکر مطالب کوتاهی بسنده می کنیم: باید به یاد داشته باشیم که نتیجه روزه گرفتن تقوا است. قرآن کریم در آیه ۱۸۳ سوره مبارکه بقره می‌فرماید: یا اَیُهاالَّذینَ امَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمْ الصیام کَمَا کُتِبَ عَلَیَ الَّذینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُون. این آیه به طور صریح بیان می‌فرماید که مانند امت‌های پیشین روزه بگیرید؛ شاید که پرهیزگار شوید. پس نتیجه روزه در ماه مبارک رمضان، براساس مفاد این آیه شریفه پرهیزگاری و تقوای الهی است.
نکته دوم اینکه خداوند بالاترین پاداش را در بین اعمال عبادی، برای روزه مقرر فرموده است؛ چنانکه امام صادق (ع) فرمود که خداوند فرموده است: روزه برای من است و خودم پاداش آن را می‌دهم.[۱]
بدیهی است که، تمام پاداش‌های اعمال عبادی از طرف خداوند به ما می‌رسد، اما این بیان نورانی، حکایت از اجر بالای روزه دارد که خداوند مستقیما خودش را جزادهنده روزه‌دار معرفی می‌کند؛ در ادامه همین روایت می‌فرماید: روزه سپر بنده در روز قیامت است.[۲]
همچنین امام صادق (ع) از اجداد بزرگوارش نقل فرمود: برای هر چیزی زکاتی است و زکات بدن‌ها روزه است.[۳]
دومین حاجت ما در این دعای نورانی، توفیق قیام و شب‌زنده‌داری است. اگر چه قیام و بیداری شب از توصیه‌های اکید اسلام، برای ارتقای درجه تقرب بندگان به سوی خداست، اما در ماه مبارک رمضان، شب زنده‌داری از اهمیت ویژه ای برخوردار است. امام جعفر صادق (ع) درباره عبادت در دل شب می فرماید: شرف مؤمن، قیام او در شب است.[۴]
آن حضرت در سفارشی به یکی از اصحاب خویش فرمود: قیام در شب برای عبادت را ترک مکن، زیرا خسارت زده کسی است که از عبادت شب محروم بماند.[۵]
رسول مکرم اسلام (ص) نیز در بیانی نورانی فرمودند: بر شما باد به قیام در شب [برای عبادت] زیرا آن روش نیکان قبل از شما بوده است و همانا قیام در شب، وسیله تقرب به سوی خداوند، مایه آمرزش گناهان، دور کننده انسان از گناه و طرد کننده بدن از بیماری‌هاست.[۶]
درخواست بعدی ما در دعای این روز، دوری از بیهودگی‌ها و گناهان است.
اغلب انسان‌هایی که تمایلات دینی و مذهبی دارند، تلاش می‌کنند تا از گناهان و محرمات الهی اجتناب کنند، اما گاهی اوقات مشغول سخنان و یا حتی کارهای بیهوده می شوند که شاید در ظاهر گناه محسوب نشوند، اما در فرهنگ دینی ما مذموم و ناپسندند.
قرآن کریم یکی از خصوصیات بهشت را دور بودن از سخنان بیهوده معرفی می‌کند؛ آنجا که می فرماید: لا یَسْمَعُونَ فیها لَغْواً وَ لا کِذّاباً ؛ در آنجا نه بیهوده‌ای شنوند و نه تکذیبی[۷]
پیامبر اکرم (ص) در دعایشان از خدا می‌خواستند و این گونه می فرمودند: به من رحم فرما تا در کارهای بیهوده خود را به تکلّف نیندازم.[۸]
و حضرت امیر(ع) نیز درباره پرهیز از امور بیهوده هشدار داده و فرمودند: بزرگ‌ترین تکلّف آن است که به چیزهای بیهوده بپردازی.[۹]
مسأله بیهوده سخن گفتن نیز از مناهی است بطوریکه پیامبر اکرم (ص) درباره بیهوده‌گویی فرموده اند: نشانه فهمیدگی مرد، این است که کمتر سخن بیهوده می‌گوید.[۱۰]
در روایت دیگری از همان حضرت نقل شده است: بیشترین گناه را در روز قیامت آن مردمی دارند که بیشتر سخنان بیهوده بگویند.[۱۱]
خواسته بعدی ما در این روز دوام یاد خداست.
در مورد ذکر و یاد پروردگار در شرح ادعیه روزهای گذشته مطالبی ارایه شد. آنچه در فراز پایانی دعای روز هفتم مورد توجه قرار گرفته است، دوام و یاد همیشگی خداست. به قول این بیت معروف رهرو آن نیست که گه تند و گهی خسته رود / رهرو آن است که آهسته و پیوسته رود. این نگاه در اعمال عبادی نیز مصداق دارد و دیدگاه شریعت مبین اسلام، مداومت بر اعمال و اذکار الهی است تا بر پایه این تداوم، اثری حاصل شود.
رسول مکرم اسلام (ص) در این خصوص تأکید فرمودند: محبوب‌ترین عمل در پیشگاه خداوند، مداوم‌ترین آنهاست؛ گرچه اندک باشد.[۱۲]
مرحوم آیت‌الله کشمیری(ره) از اساتید بنام اخلاق و عرفان اسلامی معتقد بود اثر اذکار، هنگامی آشکار می‌شود که یک حول کامل، یعنی یک سال از مداومت بر آنها گذشته باشد.[۱۳]
پی نوشت: [۱] وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۴۰۳ [۲] همان، ج ۱۰، ص۴۰۳ [۳] همان، ج ۴، ص۱۶۲ [۴] همان، ج ۲، ص ۵۴ [۵] تهذیب ،ج ۲، ص۱۲۲ [۶] بحارالانوار، ج۸۴، ص۱۵۵ [۷] سوره مبارکه نباء ، آیه۳۵ [۸] میزان الحکمه، ج ۱۰، ص۱۸۰ [۹] همان ، ج ۱۰، ص۱۸۱ [۱۰] میزان الحکمه، ج ۱۰، ص۱۸۹ [۱۱] همان، ج ۱۰، ص۱۸۹ [۱۲] کنز الأعمال ، ح ۵۳۰۹ [۱۳] روح و ریحان منبع:مهر