در همین راستا به حدیثی از امام صادق (ع) درباره جایگاه روزه و نقش‌آفرینی آن در شب اول قبر اشاره می‌شود:

إِذَا دَخَلَ الْمُؤْمِنُ قَبْرَهُ کَانَتِ الصَّلَاةُ عَنْ یَمِینِهِ وَ الزَّکَاةُ عَنْ یَسَارِهِ وَ الْبِرُّ مُطِلٌّ عَلَیْهِ قَالَ وَ یَتَنَحَّى الصَّبْرُ نَاحِیَةً فَإِذَا دَخَلَ عَلَیْهِ الْمَلَکَانِ اللَّذَانِ یَلِیَانِ مُسَاءَلَتَهُ قَالَ الصَّبْرُ لِلصَّلَاةِ وَ الزَّکَاةِ دُونَکُمَا صَاحِبَکُمْ فَإِنْ عَجَزْتُمْ عَنْهُ فَأَنَا دُونَه‏.

هنگامی که مؤمن وارد قبرش می‌شود، نماز در سمت راست او و زکات در سمت چپ او و اعمال نیک در بالای او قرار می‌گیرند و روزه در گوشه‌ای می‌ایستد و هنگامی که دو فرشته سؤال کننده نزد مؤمن می‌آیند، روزه به نماز و زکات می‌گوید از رفیق خود دفاع کنید و اگر نتوانستید من دفاع می‌کنم.

(منبع: مستدرک الوسائل، ج 3، ص 90)

رسول خدا (ص) نیز در حدیثی می‌فرماید: خداوند متعال می‌فرماید: «قالَ اللّهُ عز و جل: «الصَّومُ لی و أنَا أجزی بِهِ»؛ روزه، براى من است و خودم پاداش آن را مى‌دهم.

(منبع: تهذیب الأحکام، ج 4، ص 152، ح 420، الکافی، ج 4، ص 63، ح 6)