وی ادامه داد: اما باید دانست که حجاب به این صورت درباره زنان آزاده مسلمان صدق می کرد. زنان اهل کتاب و کنیزان از این مسئله مستثنی بودند ولی همانطور که بیان شد، شرایط آب و هوایی ایجاب می‌کرد که حتی زنان غیرمسلمان و کنیزها هم سرهای خود را پوشیده داشته باشند، لذا مسئله‌ای به عنوان بی حجابی و یا بدحجابی در عصر حکومت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم معنا و مفهوم نداشت.
وی افزود: در حکومت امیرالمومنین علیه‌السلام وضعیت به همین گونه است منتهی به سبب گسترش قلمرو اسلام و فتح سرزمین های دیگر از تمدن هایی گوناگون در زمان خلفای پیش از امیرالمومنین علیه السلام و اختلاط و آمیزشی که بین مسلمان ها با غیرمسلمان ها پدید آمده بود، طبیعتاً مواردی از ممالک دیگر و تمدن‌های دیگر در بین مسلمان‌ها رایج بوده است.
رجبی دوانی گفت: در نقلی داریم امیرمومنین علیه‌السلام زمانی که در جایگاه خلافت قرار داشتند، بر مردان بعضی از زن‌های کوفه که مرکز خلافت بود و آنگونه که باید و شاید حجاب را رعایت نمی‌کردند خرده گرفتند و آنها را سرزنش کردند. با این حال مسئله‌ای که بعنوان مشکل حجاب و عفت بخواهد در جامعه وجود داشته باشد، در حکومت پیغمبر و امیرمومنان علیه السلام مشاهده نمی‌شد.
وی در پایان اظهار کرد: اما باید این نکته را اضافه کرد که طبق احکام اسلام واجب نبودن حجاب برای زنان غیرمسلمان و کنیزان به معنای این نیست که آزاد و مجاز هستند که با آرایش و خودنمایی در صحن جامعه حضور پیدا کنند، بلکه چنین کاری به عنوان شکستن هنجارهای الهی و جامعه اسلامی خود جرمی است که باید با آن جرم مقابله شود.