«السلام علیکم یا اولاد رسول الله انا عارف بحقکم، مستبصر بشانکم، معاد لاعدائکم، موال لاولیائکم، بابی انتم و امی صلوات الله علیکم، اللهم انی اتو الی آخر هم کما توالیت اولهم و ابرء من کل ولیجه دونهم...»؛ یعنی سلام بر شما این فرزندان رسول خدا! من متوجه حقانیت شما هستم، و به شان و مقام شما آگاهی دارم، و با دشمنان شما دشمنم و با دوستان شما دوستم، پدر و مادرم فدای شما باد! سلام و صلوات خدا بر شما! بعد نظر می‌کنید به خداوند و عرض می‌کنید: خدایا! من با تمام وجود تمام این خانواده را دوست دارم - از اول تا آخر - و از هر دلبر و محبوبی غیر از این خانواده، دل کنده‌ام. منظور من از این جمله آخر است که می‌گویی از «ولیجه» و از هر محبوبی دل کنده‌ام و راه ارتباط با فاطمه زهرا و معصومین (ع) این است که جهت دل را به سوی آنها بیندازیم و در این حالت ابعاد رازگونه آنها برای ما ظاهر می‌شود. این اصل حرف بنده بود درباره این که چگونه فاطمه زهرا (س) را باید دید و با چنین دیدی سخنان و حرکات آن حضرت را مد نظر قرار داد و گرنه ما هم مثل خیلی‌ها که به واقع آن حضرت را ندیدند، او را نخواهیم دید.