امام خمینی(ره) ضمن بیان راهکار بهره‌مندی از نور قرآن، تفکر رایج درباره روایت «روز قیامت به قارى قرآن گفته می‌شود بخوان و بالا برو» را مشروط به رعایت برخی ویژگی‌های معنوی کردند.
عقیق:امام خمینی(ره) در فرمایشاتی راه بهره‌مندی از قرآن را مشروط به رعایت برخی ویژگی‌های معنوی دانستند.
«تا انسان از حجاب بسیار ظلمانی خود خارج نشود، تا گرفتار هواهای نفسانی است، تا گرفتار خود بینی‌هاست، تا گرفتار چیزهایی است که در باطن نفس خود ایجاد کرده است از ظلماتی که بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ است، لیاقت پیدا نمی‌کند که این نور الهی در قلب او منعکس بشود. کسانی که بخواهند قرآن را بفهمند و محتوای قرآن را، نه صورت نازل کوچکش را، محتوای قرآن را بفهمند و طوری باشد که هرچه قرائت کنند بالا بروند و هرچه قرائت کنند به مبدأ نور و مبدأ اعلی نزدیک شوند، این نمی‌شود الّا اینکه حجاب‌ها برداشته بشود و «تو خود حجاب خودی» باید از میان برداری این حجاب را، تا بتوانی این نور را به آن‌طور که هست و انسان لایق است برای ادراک او، ادراک کنی. پس، یکی از انگیزه‌ها این است که تعلیم بشود کتاب بعد از تزکیه و تعلیم بشود حکمت بعد از تزکیه.»
امام(ره) در این فراز اشاره به روایتی از امام صادق(ع) کردند که فرمود: «علیکم بتلاوة القرآن فان درجات الجنة على عدد آیات القرآن، فإذا کان یوم القیامة قیل لقارئ القرآن اقرأ و ارقأ فکلّما قرأ آیة یرقى درجة؛ بر شما باد به تلاوت قرآن! زیرا که درجات بهشت با عدد آیات مساوى است. روز قیامت به قارى قرآن گفته می‌شود که: بخوان و بالا برو». امام(ره) راه تحقق این امر را در وهله اول زدودن حجاب‌های نفسانی معرفی کردند وگرنه صرفاً هر قرائتی هیچ گاه انسان را به سعادت و درجات بالا نمی‌رساند.
همچنین در فراز آخر یکی از انگیزه‌های خواندن و فهم قرآن را تعلیم کتاب و حکمت پس از تزکیه معرفی می‌شود. امام(ره) در این فراز اشاره به آیه دوم سوره جمعه دارند، آنجا که خداوند یکی از فلسفه‌های بعثت پیامبر(ص) را اینگونه معرفی می‌کند: «هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الْأُمِّیِّینَ رَسُولًا مِنْهُمْ یَتْلُوا عَلَیْهِمْ آیاتِهِ وَ یُزَکِّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ إِنْ کانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِی ضَلالٍ مبین؛ او است آن کس که در میان بى سوادان فرستاده‌اى از خودشان برانگیخت تا آیات او را بر آنان بخواند و تزکیه‌شان کند و کتاب و حکمت به آن‌ها بیاموزد اگرچه قبل از آن در گمراهی آشکار بودند.»