این مدرس زبان و ادبیات عرب در این نشست که با حضور علی اشرفِ صادقی، استاد گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران، فروغ پارسا مسئول گروه پژوهشکده علوم قرآن، فرزاد جعفری، مؤلف اثر و جمعی از اساتید و دانشجویان در پژوهشگاه علوم انسانی برگزار شد، ترجمه‌های رایج فارسی درباره قرآن را مخرب فهم قرآن معرفی کرد و در این باره گفت: ترجمه‌های فارسی قرآن، فهم برترین کتاب مقدس را ویران کرده‌اند به خصوص ترجمه‌هایی که در این چند دهۀ اخیر رواج یافت؛ زیرا گاهی به قدری از قرآن بیگانه‌اند که وقتی اصل آیه را با ترجمه تطبیق می‌دهیم، نمی‌دانیم مترجم از کجا چنین معانی و تعابیری را آورده است و به واژه قرآنی نسبت داده است.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی کتاب فرهنگ فرائد را کتابی مفید برای محققان علوم قرآنی و ادبیات و زبان فارسی معرفی کرد و اظهار کرد: در نوبت‌های مختلفی که به این کتاب رجوع کردم، آن را مفید یافتم واز آن استفاده کردم ولی احیاناً در مقام معادل‌گزینی به درد مترجم معاصر نخورد، اما کسی که در مقام فهم مفردات و غرائب قرآن باشد، بیش از آنچه از ترجمه‌ها بر می‌آید، این دست کتاب‌ها مفید خواهد بود.
لسانی در بخش دیگری از سخنان خود با انتقاد از عنوان کتاب فرائد بیان کرد: مؤلفِ این اثر ارزشمند عنوانی را که برای اثر خود انتخاب کرد، باید در مقدمه کاملاً توضیح می‌داد تا اغماض آن برداشته شود.
عضو مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی عدم استفاده از روش تقطیع را از نقدهای این کتاب فرائد معرفی کرد و افزود: مؤلف کتاب فرائد در مقام تقطیع آیات به نظر می‌رسد می‌توانست بیش از این محدودتر انجام دهد؛ یعنی وقتی ذیل یک مدخلی قصد دارید به آیه‌ای اشاره کنید، باید بخشی که مربوط به توضیح واژه است نگاشته می‌شد. شما گاهی از یک آیه قبل برای توضیح یک واژه قرآنی استفاده می‌کنید، لذا مراجع‌کننده انتظار ندارد آیات قبل و بعد را مطالعه کند و برایش کاربرد ندارد. معصومین (علیهم‌السلام) خود نیز از روش تقطیع استفاده می‌کردند و جوازش در این زمینه وجود دارد.
نویسند کتاب روش تحقیق موضوعی در قرآن در ادامه نقد خود با توجه به آیه219 بقره گفت: در قرآن ایشان در توضیح واژه «العفو» در آیه219 سوره بقره آنجا که می‌فرماید «وَ یَسْئَلُونَکَ ما ذا یُنْفِقُونَ قُلِ الْعَفْوَ؛ از تو مىپرسند: «چه چیزى انفاق کنند؟» بگو: «مازاد [بر نیازمندى خود] را.» «العفو» را در دو معنا آورده است: «آنچه سرآمده باشد از عیال شما» و در ترجمه دیگر نوشته شده است «آنچه افزون آید از أکل و عیال». در حالی که به قرینه ترجمه قبلی «اهل و عیال» باید باشد و شاید عبارت «أکل» در منبع مدنظر نظر ناخوانا بوده است و مؤلف کتاب نتوانسته به درستی تشخیص دهد. در هر صورت به نظرم می‌رسد نگارنده کلمه «أکل» را در کتاب مرجع خود عالمانه انتخاب کرده‌اند. بنابراین می‌توان گفت «قل العفو» یعنی چیزی که از خورد و خوراک خودتان و عیالتان افزون بیاید.