پیامبر اسلام(ص) خطاب به یارانش فرمود: می‌دانید خداوند چه کسانی را در قیامت نمی‌سوزاند؟ گفتند: نه، پیامبر خدا فرمود: افرادی که نرم و خوش برخورد هستند و با مردم مأنوس می‌شوند، خداوند بدن آنها را بر جهنم حرام کرده است.
عقیق:فرهنگ اسلامی یک فرهنگ غنی و بسیار کهن است و فرهنگی کامل که در تمام ابعاد آن سخن به میان آمده است و دین اسلام کاملترین دین است که به تمام امور در زندگی توجه کرده است و اینکه اگر بگوییم دین اسلام و فرهنگ اسلامی مساوی است با نشاط، امید، شادی سخنی به گزاف نگفته‌ایم. تمام سخنان و سفارشاتی که در قرآن و دین اسلام برای انسان‌ها گفته شده است منطبق بر خواسته‌های فطری آنهاست و برای درست زندگی کردن و سعادتمند شدن هم در این دنیا و هم در جهان آخرت است.
حجت‌الاسلام محسن قرائتی استاد قرآن در کتاب «خنده و گریه» با نگارشی روان در مورد شاد بودن فرد مسلمان و اینکه چگونه شاد باشیم و چطور بخندیم اما خنده حرام نباشد، انواع مزاح‌هایی که از ائمه معصومین(ع) و علمای شیعه روایت شده را در این کتاب جمع‌آوری کرده است که در این نوشتار به برخی از اشارات استاد مبنی بر چگونه شاد بودن و درست شادی کردن می‌پردازیم.
اهمیت شاد کردن دیگران
امام کاظم (ع) می‌فرمایند: «مَنْ سَرَّ مُؤْمِنا فَبِاللّه بَدَءَ وَ بِالنَّبِىِّ صلی الله علیه و آله ثَنّى وَبِنا ثَلَّثَ» کسی که مؤمنی را شاد کند اول خدا را شاد کرده، دوم رسول خدا را شاد کرده و سوم اهل بیت(ع) را شاد کرده است و این خیلی ارزش دارد. امام صادق (ع) فرمود: «مَن قالَ لِأَخیهِ المُؤمِنِ: «مَرحَباً»، کَتَبَ اللهُ تَعالى لَهُ مَرحَباً إلى یَومِ القِیامَةِ»؛ کسی که دوستش را تشویق کرده و به او آفرین بگوید تا قیامت برای او آفرین ثبت می‌شود. آری این دنیا بازار است مواظب باشید لحظه به لحظه می‌توانید با لبخندتان، با برخوردتان و با کمکتان سود جمع کنید.
پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: هر کس مؤمنی را شاد کند مرا شاد کرده است. و هر کس مرا شاد کند که برای خود و نزد خدا حسابی باز کرده و در قیامت در آسایش خواهد بود.
خانه شادی در بهشت
کوچک‌ها چون ضعیف‌ترند نیاز به شادی بیشتری دارند؛ پیامبر اکرم(ص) فرمود: «إِنَّ فِی الْجَنَّةِ دَارًا یُقَالُ لَهَا: دَارُ الْفَرَحِ، لا یَدْخُلُهَا إِلا مَنْ فَرَّحَ الصِّبْیَانَ»؛ در بهشت خانه‌ای است که به آن خانه، خانه شادی می‌گویند در این خانه کسی وارد نمی‌شود مگر کسی که بچه‌ها را شاد کند و در حدیث دیگری فرمود: این خانه از آن کسانی است که یتیمان مسلمان را شاد کند.
من یادم است که بعضی از پیرمردهای کاشان وقتی راه می‌رفتند در جیبشان شکلات بود، در کوچه که بچه‌ها را می‌دیدند نفری یک شکلات به آنها می‌دادند اگر کسی بخواهد، می‌تواند با لبخند و کلماتش کسی را شاد کند. بچه‌ها را شاد کنید، دختر بچه‌ها را بیشتر شاد کنید. حدیث داریم پدری که چیزی را در خانه می‌برد اول به دخترها بدهد بعد به پسرها.
رسول خدا(ص) و شاد کردن بچه‌ها
پیغمبر اکرم(ص) بچه‌ها را در کوچه می‌دید بغل می‌کرد. وقتی که بچه‌ها بزرگ می‌شدند می‌گفتند: ما بچه که بودیم پیغمبر(ص) ما را به دوش می‌گرفت و بغل می‌کرد و دست روی سر ما می‌کشید. در تاریخ ثبت شده است: بچه‌ها را می‌آوردند برای اینکه حضرت دست روی سر آنها بکشد. یک روز بچه‌ای را نزد حضرت رسول(ص) آوردند تا برای تبرک در گوشش اذان بگوید و برای او اسمی بگذارد. این بچه در دامن پیغمبر(ص) ادرار کرد مادر بچه جیغ کشید حضرت فرمود: چرا جیغ می‌کشید آن زن گفت: آقا دامن شما نجس شده است، فرمود: خب اشکالی ندارد نجس شود آن را می‌شویم تو حق نداری سر بچه داد بکشی!
بدون پول هم می‌شود دلی را شاد کرد
این غلط است که بگوییم دوای همه دردها پول است در حدیث می‌خوانیم: اگر مؤمنی از گرفتاری مؤمنی که به سختی افتاده گره‌گشایی کند خداوند کارهای او را تسهیل می‌کند؛ چه در دنیا و چه در آخرت؛ «أیما مؤمن نفَّس عن مؤمن کربَه و هو مُعْسر یسّر الله له حوائجهُ فی‌الدنیا و الاخره»؛ چه بسا با یک راهنمایی، یک لبخند و یا یک وساطت یا یک طنز.
امام باقر(ع) فرمود: «اِلق أخاک بوجهٍ منبسط»؛ با روی باز و گشاده و خندان با برادرت دیدار کن و یا روزی پیامبر(ص) به یاران فرمود: می‌دانید خداوند چه کسانی را در قیامت نمی‌سوزاند؟ گفتند: نه، پیامبر خدا فرمود: افرادی که نرم و خوش برخورد هستند و با مردم مأنوس می‌شوند، خداوند بدن آنها را بر جهنم حرام کرده است.
بنابراین بدترین انسان‌ها کسی است که مردم از ترس به او احترام بگذارد این نشانه قدرت و قاطعیت تو نیست، این نشانه بدی تو است، بدترین شوهرها، شوهری است که زنش از او بترسد و بدترین زن‌ها، زنی است که شوهرش از او بترسد.
شاد کردن یتیم
شاد کردن خیلی مهم است مخصوصاً شاد کردن یتیمان. خداوند به پیامبرش می‌فرماید «أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَىٰ» آیا یتیم نبودی و خدا تو را پناه داد؟ پس «فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ»، با یتیم قهر نکن. نکند به بچه یتیم‌ها و بچه شهدا بد بگذرد. حضرت امیر(ع) وقتی یتیم‌ها را می‌دید، می‌لرزید با اینکه اگر در جنگ با هزار نفر روبه‌رو می‌شد نمی‌ترسید یعنی در قدرت، آدم ضعیفی نبود اما به بچه یتیم‌ها خیلی عنایت داشت.