اگر فرصت سوزی شود پشیمان خواهیم شد

آیت الله رشاد، سخنان خود را با حدیثی از امام علی(ع) اینگونه آغاز نمود:  قال علی(ع): «إِضَاعَةُ الْفُرْصَةِ غُصَّةٌ»، از كلمات نورانی امير حكمت و عدالت و بلاغت اين فقره كوتاه، اما عميق و انيق، است كه: «ضايع كردن فرصت ها مايه اندوه است». انسان وقتی از فرصت‌های فوق العاده و بدل ناپذير استفاده نكند، اندوه ناک و پشیمان خواهد شد. شرايط فراوانی پيش م‌آيد كه انسان می‌تواند از یک فرصت معنوی استفاده كند، ولی از آن بهره لازم را نمی‌برد و آن فرصت از دست می‌رود، و گاه یک فرصت مادی مشروع برای انسان فراهم می‌شود، ولو به لحاظ دنيوی، اما از فرصت استفاده مناسب نمی‌كند و پشيمان و غمگين خواهد شد.

رئیس شورای حوزه‌های علمیه استان تهران، در خصوص ناآرامی‌های اخیر برخی از نقاط کشور گفت: در اين ايام اتفاقاتی در بعضي نقاط كشور رخ داد كه بسیار معنی دار بود. هشدار و بيدارباشی بود به متوليان امور که از اين فرصت طلایی و تاريخي كه برای خدمت به اسلام، انقلاب، ایران و ملت، برای مردم مؤمن، انقلابي، دلسوز، وفادار و شيعه اميرالمؤمنين(ع)، در اختيار آنهاست كمال استفاده را كنند، والا این فرصت ها زودگذر و تکرارناپذیر است و وقتی از دست رفت، مایه پشیمانی دنیوی و اخروی است، اگر كسی از اين فرصت غفلت كند، در پايان عمر پشيمان خواهد شد و در قيامت هم نادم و اندوهگين خواهد بود. اگر این فرصت از دست رفت هرگز جبران شدنی نيست؛ تا چه رسد به اينكه كسی به جای خدمت به اين مردم باوفا و شيعیان علی(ع) به آنها خيانت كند. معطل و منعطل نگاه داشتن ظرفيت ها و امكانات ملی، دارايي‌های معنوی و مادی اين ملت را به باد دادن و راه را براي غارت بيت المال بازكردن، و اسف بارتر اينكه خود نيز در اين غارت مشاركت کردن، دير يا زود در اين دنيا و قطعاً در آن دنيا مايه ي پشيماني خواهد بود.

طبقات محروم و مستضعف، يعنی همان طبقه ای كه انقلاب كردند، به ستوه آمده اند

وی افزود: اغتشاشاتی كه اين چندروزه در گوشه وكنار كشور اتفاق افتاد ذاتاً جنبه اعتراضی و مطالبه گرانه داشت و به حق بود، هرچند بیگانگان و بیگانه پرستان سعی کردند از آن سوءاستفاده کنند. طبقات محروم و مستضعف، يعني همان طبقه‌ای كه انقلاب كردند، از مشكلات اقتصادی و معيشتی به ستوه آمده‌اند. مردم از بيكاری جوانان به ستوه آمده‌اند. مردم از شرایط نامناسب فرهنگی به ستوه آمده‌اند. حضرات مقامات و مسئولان، به هوش باشید، و به هوش بیايید، و وقتی رهبری بارها و بارها اتمام حجت می‌كند و بارها و بارها به تندی تذكر می‌دهد، و مسئولان را در جلسات و ملاقات‌های خصوصی به شدت توبيخ و ملامت می‌كند و آنها را مؤاخذه می‌كند، و در عين حال باز هم آنها توجه نمی‌كنید، برای مردم راهی باقی نمی‌ماند جز اينكه با فريادزدن و خروش برآوردن اعتراض كنند و حرف خودشان را به گوش مسئولان برسانند، البته اگر گوش شنوايی در بعضی از مسئولان باشد.

آیت الله رشاد در ادامه گفت: ای كاش آقای رئيس جمهور، آقای رئيس مجلس، آقای رئيس قوه قضائيه در خانه دو سه جوانِ بيكار با مدرك بالا داشتند تا می‌فهمیدند بیکاری یعنی چه! و ای كاش اين آقايان بزرگوار، ممكن بود، ناشناخته به ادارات مراجعه می‌كردند و می‌ديدند كه در اين ادارات چه بر سر مردم می‌آيد! و ای كاش اين آقايان پرونده قضايی می‌داشتند كه مثل ديگران ده سال، پانزده سال و بيست سال لاينحل می‌ماند تا می‌فهمیدند مردم از فرایند فرساینده رسیدگی قضایی چه می‌کشند! و ای كاش اين آقايان مسكن نداشتند و اجاره نشین بودند تا درک می‌کردند درد بی خانگی یعنی چه! كاش سر بُرج اين آقايان در پرداخت اجاره مسكنشان مشكل پيدا می‌كردند، آنگاه می‌فهميدند كه مردم زیر بار کمرشکن اجاره مسکن چه می‌كشند! طبقات مستضعف و مردم بيچاره‌ای كه با همه وجود به میدان آمدند، هستی شان را صرف اين انقلاب و اسلام كردند و با سخاوت تمام همه ي موجوديت خود را خرج دین، استقلال كشور، آزادی و مبارزه با استبداد و مواجهه با استكبار كردند، خانواده هايی كه يك شهيد، دو، سه و چهار شهيد دادند انتظار چنین اوضاعی را ندارند (گریه استاد و حضار).

كاش مقامات هرکدام يك فرزند شهيد یا برادر شهید داشتند

مؤسس و رئیس پژوهشگاه فرهنگ واندیشه اسلامی در ادامه اظهار داشت: كاش مقامات، هر کدام يك فرزند شهيد و برادر شهید داشتند، آنگاه می‌فهميدند كه اين انقلاب چقدر ارزش دارد و برای مردم چند تمام شده و قدر اين انقلاب را می‌دانستند. بنده هرگز بد كسی را نمی‌خواهم و تنها از باب اينكه بتوانم نكته را رساتر عرض كنم می‌گويم: اي كاش در خانه بيماری داشتند و از اين بيمارستان به آن بيمارستان می‌رفتند و بيمارشان را نمی‌پذيرفتند و اگر هم می‌پذيرفتند با هزينه‌های بسيار سنگين می‌پذيرفتند. ای كاش اينها دسترسی به اطبای حاذق و معتبر نمی‌داشتند. كاش برای آنها، به محض اينكه سرما می‌خوردند در بيمارستان وی ،آی، پی و اتاق ویژه حاضر نمی‌كردند كه سرماخوردگی‌شان را در وی، آی، پی بگذرانند. كاش مختصر كمردرد و پادرد و عمل آب مرواريد چشمشان را به برلین و پاریس و اينجا و آنجا نمی‌بردند و مجبور بودند در همين بيمارستان‌های دولتی خودمان معالجه كنند. آنگاه می‌فهميدند كه مردم عادی فقیر بی پول و بی‌پارتی در این مراکز درمانی چه می‌كشند.

وی بیان کرد: گاهی انسان بعضی از فقرا را می‌بيند كه برای گذران زندگی تن به چه خفت و ذلت هايی که نمی‌دهند! زن سرپرست خانوار با چه مشكلاتی که بچه های قد و نیم‌ قد يتيمش را اداره نمی‌كند (گریه استاد و حضار)! پدر بيكار كه ده، بيست سال است كار ندارد، چقدر شرمنده بچه‌های گرسنه و فقير خود است! پدر كارمند و كارگري كه با حداقل حقوق بخور و نمیر چگونه زندگي مي كند و در حقیقت جرعه جرعه مرگ را مزمزه می کند! كجا رفت عدالت اسلامی؟ كجا رفت آرمان‌های انقلاب؟ كه يك فرد در همين كشور و در يك اداره يك ميليون حقوق بگيرد و ديگري پنجاه ميليون. اين تبعيض ها را مردم تا كي بايد تحمل كنند؟ والله این مردم حق دارند فرياد بزنند. اين اقل حق آنها و بلكه تكليف آنهاست كه مردم دارند ادا مي كنند تا صدايشان را به گوش مسئولان برسانند.

كاش جلسات شورای عالی انقلاب فرهنگی با كمترين بهانه تعطيل نمی‌شد

آیت الله رشاد با بیان اینکه كاش بعضی مسئولان، پس از سال ها هشدار و انذار رهبری، برای اين شبكه های مجازی تدبيری می‌كردند، اظهار داشت: اين قدر نسبت به تجاوز به حريم فكری و معنوی و اخلاقی و سياسی و استقلال فرهنگی و هويت اين ملت كه از راه شبكه‌های مجازی، رسانه‌ها و ماهواره‌ها صورت می‌بندد، بی تفاوت نمی‌بودند. تهاجم فرهنگی جنگ بنیان برافکن است که هويت و هستی حقیقی ما را تهديد می‌كند. ای كاش با شعارهای كاذبِ «جريان آزاد اطلاعات» مرزهاي فكری و فرهنگی را به روی دشمن باز نمی‌گذاشتند. كسی نمی‌گويد بايد ماهواره‌ها را بست، كسي نمي گويد بايد شبكه های اجتماعي را بست، اما بايد تدبير كرد. كاش اين جلسات شورای عالي مجازی مرتب تشكيل می‌شد و كاش وقتی تشکیل می‌شد در آن تصميمات قاطع، روشن و كارآمدی گرفته می‌شد! كاش جلسات شورای عالی انقلاب فرهنگی با كمترين بهانه تعطيل نمی‌شد! و كاش زماني كه جلسات اين شورا تشكيل مي شد تصميمات اساسی و كارسازی گرفته می‌شد! و كاش اين نهادهای كارآمد و كارساز وظايفشان را آن چنان كه بايد ايفا می‌كردند. كاش شورای عالی انقلاب فرهنگی، آن چنان كه رهبری معظم انقلاب می‌فرمايند، تبديل می‌شد به ستاد فرماندهی فكر و فرهنگ کشور. ای كاش به جای اينكه با يك مشت ماده و تبصره خودمان را مشغول كنيم و اوقات و فرصت ها از دست برود، کاری برای صیانت از هویت ملی، ارزش های دینی و آرمان های انقلاب صورت می بست!

رئیس شورای حوزه‌های علمیه استان تهران، در رابطه با فیلتر موقت شبکه های مجازی گفت: چرا اكنون، به محض اينكه آقايانِ مقامات ذره‌ا‌ی تهديد نسبت به حريم اقتدار و قدرتشان احساس کردند، به سرعت شبكه ها را بستند. آقایان! می‌گفتيد نمی‌شود، پس چرا شد! می‌گفتيد نبايد چنين بشود، پس چرا كرديد! الان هم می‌گوييد شبكه ها را موقتاً بسته‌ايم و محدود كرده‌ايم، اگر اينها خسارتبار و زيانبار هستند چرا موقتاً؟ چرا فكر اساسی نمی‌كنيد؟ چرا اينترانت ملی راه نمی‌افتد؟ چرا سرورها و مراكز همه اطلاعات كشور در خارج از كشور است؟ اين مصداق نقض قاعده نفی سبيل و مصداق بارز راه بازكردن برای سلطه كفر و تكفير است. این رفتارها برخلاف قاعده نفی سبیل است، و بسا بدتر، خطرناك تر، زيانبارتر و خسارتبارتر از آن است كه مرزهای فیزیکی مورد هجوم قرار بگيرد و دشمن وارد مرزهای سرزمیني جغرافیایی ما بشود. يك منطقه ي خاکی ناامن می شود، الان جغرافیای فکری و عقیدتی و اخلاقی مردم به اشغال دشمن درآمده است، الان پستوخانه هاي مردم ناامن شده است، الان درون خانه هاي مردم ناامن شده است، سپاه كفر اندرونی خانه ها را اشغال كرده. ذهن ها را كفر اشغال كرده.

وی افزود: آيا براساس قاعده ي نفي سبيل نبايد با اين حمله و هجوم و سلطه و سيطره ي كفر و ظلم و استكبار مقابله بشود؟ اين همه گفته مي شد زیربار نمی رفتید، چطور شد كه ظرف چند ساعت آنها را مسدود كرديد! حال كه بستيد چرا مي خواهيد دوباره آنها را آزاد كنيد؟ آیا این بدان معنا نيست که شما فقط از تهدید سیاسی و به مخاطره افتادن مقام و جایگاه سیاسی تان نگران و نسبت به آن حساس هستيد و بس، اما نسبت به فرهنگ، هویت، سبک زندگي، اخلاق و دین هرگز! چرا تصميم اساسي نمي گيريد كه كشور را از شبكه هاي بيگانه بي نياز كنيد؟ جزئي ترين اطلاعات شخصي، فردي، اجتماعي، سياسي، دولتي، اداري، اقتصادي و ديني در سرورهاي برون مرزي و در اختيار بیگانگان است و آیا این مساوي با «اخذ کفار بمثابه بطانه نیست» و حرام و خلاف نیست؟ آنها براساس همين اطلاعات است که براي ما برنامه ريزی می‌كنند. آقایان برای این امور تدبيری بكنيد.

چرا آسيب‌های اجتماعی مورد توجه نيست

آیت‌الله رشاد با اشاره به توصیه‌های برخی از مسئولان و رهبر معظم انقلاب، بیان کرد: بارها مقامات صالح گفته‌اند، مسئولان دلسوز گفته‌اند، مراجع فرموده‌اند، رهبری معظم انقلاب فرموده است. چرا آسيب‌های اجتماعی مورد توجه نيست؟ سه، چهار ساعت گزارش می‌دهند؛ رهبر انقلاب در همان جلسه گريه مي كنند؛ از آن جلسه تا امروز چه كار درخوری كرده ايد؟ چه اتفاقي افتاده است؟ اين آسيب‌های اجتماعی روزی سر باز می‌كند و نظام، دين، ملت و استقلال ما را تهديد می‌ند.

وی ادامه داد: اختلافات بس است، کار از جناح گرایی گذشته است، جناح پرستی بس است، این جناح بندی ها و جناح ها به جای اینکه بال انقلاب باشند وبال انقلاب شده اند! آقایان اولاً برای خدا، و اگرنه، لااقل به خاطر حفظ مقام و موقعیت خودتان، از این کارها دست بردارید و به کار مردم بپردازید.

مؤسس و رئیس پژوهشگاه فرهنگ واندیشه اسلامی گفت: اما بايد به طور مضاعف تأسف خورد كه آقايان اين فرصت ها را درك نمی‌كنند و براي از دست رفتن فرصت ها غصه نمی‌خورند. امروز مختصر اغتشاشاتی كه اينجا و آنجا صورت گرفت، اين آقايان، بسا تحت فشار، به هوش آمدند، ولي همين فرداست كه فراموش خواهند كرد. آقايان بايد تدبير كنند و ببينند بايد چه كنند كه اين فريادها ديگر برنخيزد، نه اينكه فريادها را در گلو خفه كنند، بلكه اقدامي كنند كه مردم ديگر در سينه فريادي نداشته باشند. مشكلات مردم قابل حل است. مگر وعده نمی‌كنيم كه سالی بيش از نهصدهزار فرصت شغلی ايجاد خواهيم كرد و حتی عدد را ريز اعلام می‌كنيم! كجاست؟ كدام فرصت شغلي ايجاد شده؟ چرا مرتب آمار بيكاري و بيكاران افزايش پيدا می‌كند؟ چرا برای بيكاری جوانان و آسيب های اجتماعي و فقر اين مردم و حل مشكلات اداري قدمی برنمی‌داريم؟

در این حوادث، برای جهانیان و مردم ما معلوم شد: قدرت ها و عمال آنها چقدر بیچاره اند!

آیت الله رشاد، اقدامات اخیر را نشان از ضعف مستکبران دانست و بیان کرد: در این حوادث برای جهانیان و مردم ما معلوم شد، غافل تر از بعضی مسئولان وظيفه ناشناس داخلي، قدرت ها و عمال و نواب این قدرت ها هستند. بيچاره ها از اينكه سی، چهل نفر در گوشه و كنار اين كشور عظيم، مقتدر و آرام چهار تا شعار دادند، چقدر ذوق زده شدند! چقدر مستكبران مغرور، حقير هستند! واقعاً اين حقارت روح است كه در چنین مواقعی اين گونه بروز مي كند. ترامپ به ظاهر رهبر و رئيس جمهوري ابر ابرقدرت كنوني است! از اينكه چهار نفر در فلان گوشه ي يك شهرستان در ايران شعار داده اند ذوق زده شده و ظرف 24 ساعت سه بار براي آنها پيام مي فرستد. اين نشانه ي حقارت، درماندگي و فلك زدگي است كه به اين چنين امور ساده كه هزار از اين نوع در كشورهاي مختلف اتفاق مي افتد، اين قدر ذوق زده شده اند و دل بسته اند! اين قدر فلك زده اند كه «الغریق يتشبث بكل حشيش». اینها این قدر درمانده‌اند که برای نجات خود به اين دستاویزهای سست و سخیف چنگ می زنند و تصور مي كنند با اين قضايا اين نظام عظيم و قدرتمند كه آنها را در منطقه به ستوه آورده و دولت هايي را كه نابه حق در معرض سقوط قرار مي گيرند از سقوط حفظ مي كند، آنگاه خودش سقوط كند و آسيب ببيند؟ اين آرزوها را به گور خواهيد برد. اين نشانه ي نهايت فلاكتِ قدرت ها، شبه قدرت ها و عمال آنهاست. سعودي هاي بيچاره و صهيونيست‌های بيچاره‌تر ذوق زده شده‌اند كه در اینجا و آنجا چهار تا جوان شعار داده‌اند و شیشه شکسته اند!!!

اين اتفاقات، در عین تلخ بودن، اقتدار کشور و خردمندی ملت را آشکار ساخت

رئیس شورای حوزه‌های علمیه استان تهران اظهار داشت: اين اتفاقات برای مردم ما بسيار معنادار بود كه ببينند و بدانند كه ما چقدر مقتدريم و بيگانگان و بدخواهان چقدر دست خالی هستند و به چه چيزهايی تشبث مي كنند. گاهي مي گويند حمله نظامي می‌كنيم. اگر از شما برمی‌آمد و جرئت می‌کردید تا به حال حمله كرده بوديد. چنان كه تحريم اقتصادی از دستتان برآمد و كرديد. آيا فراتر و گسترده تر از اين برای آنها ميسر بود؟ ممكن نبود و اگر بيش از اين از دستشان برمی‌آمد حتماً انجام می‌دادند. اگر می‌توانستند حمله نظامی كنند هرگز معطل نمی‌شدند. اينكه از اين فرصت‌های سخيف، بی‌خاصيت و بی ثمر و فوق العاده مبتذل و كوچك نمي‌گذرند، آيا از امكانی مثل حمله نظامی كه خيال می‌كنند با آن می‌توانند كشور را اشغال كنند و نظام را سرنگون كنند، صرف نظر می‌كنند؟ نمي توانند و هرگز نخواهند توانست.

آیت الله رشاد، مردم را به پیگیری مطالبات از راه قنونی توصیه نمود و گفت: به مردم هم بايد گفت حواسشان باشد. آنچه را بايد انجام بدهند، از راه قانونی انجام بدهند. نبايد مردم را تشويق كنيم كه به خيابان ها بيايند و اگر هم به خيابان می‌آيند بايد با مجوز حضور پيدا كنند. نقض قانون نكنند، اما حواسشان باشد، اگر دقت نكنند ممكن است دشمن از تحرکات ناسنجیده و غیرقانوني سوء استفاده کند، دیدید افرادی نفوذ کردند و به مقدسات اهانت کردند، قرآن سوزاندند! پرچم کشورمان را آتش زدند! این افراد با اسلام و ملیت، استقلال و هویت ما مشکل دارند که این گونه حقد و کینه ي نهفته در درون چرکین خود را آشکار کردند! در این حوادث، كفر و تكفير، يهود و صهيونيسم، مسيحيت آمریکایی و اسلام امريكایی كه اسلام سعودی هاست، صف واحد شدند و خواستند بر اين موج سوار شوند. بايد حواسمان باشد كه چگونه رفتار و عمل كنيم.

فقر و كفر، همسايه‌‌اند

آیت الله رشاد با بیان اینکه مسئولان طعم فقر را نچشیده‌اند اظهار داشت: مسئولان نيز بايد كاری كنند كه كار به اينجا نكشد و كارد به استخوان مردم نرسد. فقر را درك كنند. آقايان مسئولان نمی‌دانيد فقر چيست؟ آقايانی كه ده سال، بيست سال و سی و چهل سال است كه برخوردار هستيد؛ آقايانی كه حتی درِ اتومبیل خود را خودتان زحمت نمی‌كشيد باز كنيد و ديگران برايتان باز می‌كنند، آقايانی كه وقتی می‌خواهيد روي صندلي بنشينيد ديگران بايد آن را جابه جا كنند، کجا می‌دانید طعم تلخ فقر چیست؟ کاش می‌دانستید! «الفقر و ما ادراك مالفقر». به تعبیر رسول خدا (ص): «كادَ الفقرُ اَن يَكونَ كُفراً». از اين مردم توقع نداشته باشيد با فقري كه كارد را به استخوانشان رسانده، انقلاب و نظام و العياذ بالله، دين را حفظ كنند.

وی با اشاره به اینکه فقر و كفر در فرهنگ دينی ما همسايه ي هم هستند، افزود: اگر فقر بيايد كفر آمده. اگر اين نظام اسلامی را خوب اداره نكنيد، به وعده‌های خود عمل نكنيد و عدالت علوی را اجرا نكنيد، مردم دين شان را از دست می‌دهند. اگر به سبك زندگی اسلامی تحقق نبخشيد، اگر الگوی پيشرفت را بر مبنای اسلام و نياز ايران تحقق نبخشيد، بدانيد اين مردم العياذبالله حتی ممكن است از انقلاب و اسلام هم دست بردارند. آنگاه بار گناه تاريخي اين فاجعه‌ی بزرگ بر دوش شما خواهد ماند و در قيامت بايد پاسخگو باشيد و معلوم نيست كه در قيامت در عداد و در كنار كدام ستمكاران و كفرپيشگان و ظالمان قرار بگيريد.

مردم به اغتشاش گران، اعتنا نکردند؛ از مردم خردمند، صبور و نجیب باید تشکر کرد

آیت‌الله رشاد، مردم را سزاوار قدردانی دانست و گفت: اين روزها بسيار روزهای اندوهگينی است. گرچه اين حوادث به لحاظ صوری كوچك بود، اما اين مسئله حكايت از اين دارد كه مردم ما دارند رنج می‌كشند و در عين و همزمان از اين حكايت دارد كه مردم ما همچنان صبور هستند. ببينيد در كنج و گوشه مملكت چند جا اين اتفاقات رخ داد و مردم اجابت نكردند و به خيابان نيامدند. هر جا سي، چهل و حداكثر صد نفر به خيابان آمدند، اما مردم با جمعیت های ميليونی از انقلاب و نظام حمايت كردند. اين به چه معناست؟ يعني اين مردم از فقر رنج نمی‌برند؟ از مشكلات اداری رنج نمی‌برند؟ از بي عدالتی‌ها خسته نشده اند؟ نه خير؛ اين يعني مردم نجيب هستند، نگران انقلاب و نظام و هويت و هستي كشور هستند و نگران منافع و مصالح ملي هستند و به همين دليل هم صدایی نكردند و اين حركت ها پايگاه ملي نداشت و ندارد. از این مردم خردمند و صبور و نجیب باید تشکر كرد. مردم باز هم تحمل می‌كنند و اينكه مردم ميليونی به خيابان نيامدند خيلی معنی دار بود.

وی در پایان گفت: ای كاش شورای عالی امنيت ملي، مجمع تشخيص مصلحت، شورای عالی انقلاب فرهنگی، شورای عالی فضای مجازی، دستگاه دولت، مجلس، مسئولان عالی قوه قضائيه، مراجع تصميم ساز و تصميم گير، پديده اين چند روز اخير را هم مطالعه و آسيب شناسی كنند، و هم به پيام‌های عمیق اين رويدادها توجه كنند. يكی از پيام‌های اين اتفاقات اين بود كه با اينكه مردم خسته و در رنج هستند و از فقر و بیکاری و بدکاری ها به ستوه آمده‌اند، ولی حاضر نيستند به خيابان‌ها بيايند. هرچه دشمن تلاش كرد نشد. تمام دشمنان ما هم زبان شدند و پياپي پيغام فرستادند و چهار نفر هم به خيابان آمدند، ولی مردم حتی تماشاچی هم نشدند و اصلاً تجمع عمده‌ای صورت نپذيرفت. اين مسئله خيلی معنی دار بود. مسئولان بايد قدر اين ملت باوفا، باهوش، نجیب و صبور را بدانند، ولی صبر مردم هم حدی دارد.