عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ مَنْ تَوَضَّأَ فَأَحْسَنَ الْوُضُوءَ ثُمَّ صَلَّى رَكْعَتَيْنِ فَأَتَمَّ رُكُوعَهُمَا وَ سُجُودَهُمَا ثُمَّ سَلَّمَ وَ أَثْنَى عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ عَلَى رَسُولِهِ (ص) ثُمَّ سَأَلَ حَاجَتَهُ‏ فَقَدْ طَلَبَ الْخَيْرَ فِي مَظَانِّهِ وَ مَنْ طَلَبَ الْخَيْرَ فِي مَظَانِّهِ لَمْ يَخِب‏.

امام صادق(ع) فرمود: هرکس وضوی کامل و صحیح بگیرد و سپس دو رکعت نماز بگزارد و رکوع و سجود آن را تمام و کامل به جا بیاورد و سپس حمد و ثنای خدا کند و بر پیامبر صلوات بفرستد و سپس حاجت خود را از خدا بخواهد، خیر را در محل آن جستجو کرده و کسی که خیر را در محل آن جستجو کند، نا امید نمی‌شود.

پی نوشت:

مکارم الاخلاق، حسن بن فضل طبرسی، ص269