از این رو، در ذیل حکمت هفتم از نهج البلاغه که به ايثار اقتصادى و آخرت گرايي (اخلاقى، اقتصادى) نظر دارد، مرور می شود:
وَ قَالَ [عليه السلام] وَ الصَّدَقَةُ دَوَاءٌ مُنْجِحٌ وَ أَعْمَالُ الْعِبَادِ فِى عَاجِلِهِمْ نُصْبُ أَعْيُنِهِمْ فِى آجَالِهِمْ.
و درود خدا بر او، فرمود: «صدقه دادن دارويى ثمربخش است و كردار بندگان در دنيا فردا در پيش روى آنان جلوه گر است.»