با اینکه با ویران شدن بت ها، سزاوار بود نمرود عبرت بگیرد و از میان پوست غرور خارج شود، ولی آن خیره‌سر غافل به جای عبرت، تصمیم دیگری گرفت که ما از آن به ساختن سفینه فضاپیما برای ترور خدای ابراهیم (ع) تعبیر نموده‌ایم. او به مهندسین آن دوره فرمان داد اتاقی کوچک بسازند به گونه‌ای که او را به سمت آسمان ببرند.

 

مهندسین به طراحی پرداختند، طرح آن‌ها به این صورت در آمد که اتاقکی از چوب محکم ساختند، چهار کرکس لاشخور را گرفتند و آن‌ها را مدتی با غذا‌های مختلف پرورش دادند سپس هریک از آن‌ها در قسمت پایین پایه‌های یکی از چهارگانه آن اتاق بستند و بعد از مدتی آن‌ها را گرسنه نگه‌داشتند. سپس در قسمت وسط سقف آن اتاق شقه‌هایی از گوشت نهادند تا کرکس‌ها به طمع آن گوشت‌ها به پرواز درآیند و نمرود در آن اتاق همراه آن‌ها به سوی آسمان حرکت نمایند.

 

این دستگاه به این ترتیب ساخته شده نمرود با تیرو کمان خود در آن دستگاه رفت و کرکس‌ها به پرواز درآمدند، نمرود نیز با آن‌ها به سوی آسمان حرکت کرد، اما پس از چند لحظه نمرود خود را در تاریکی شدید دید وحشت و ترس او را فراگرفت، بی‌درنگ طبق برنامه‌ای از پیش تعیین شده آن گوشت‌ها در قسمت پایین قرار داده، این بار کرکس‌ها به طمع رسیدن به گوشت سرازیر شده و با صدا‌های دلخراش و بلند به طرف زمین به پرواز درآمدند به این ترتیب فضاپیمای نمرود با کمال روسیاهی و شرمندگی از آن خارجی گردید.

(اقتباس از بحار، ج. ۱۲، صحفه ۴۳ و ۴۴)