عقیق: آفریدگارا! توان آن نداشته‏‌ام که از نافرمانیت دست‏ شویم، مگر آنگاه که به عشق و محبت‏ خویش بیدارم ساخته‏‌ای،

 یا آنگونه بوده‏‌ام که تو خود خواسته‏‌ای.

 تو را سپاس، که مرا در کرم خویش وارد کردی و دلم را از آلایش‌ها و کدورت‌های غفلت از خودت را پاک نمودی.

پروردگارا! مرا بنگر، نگاه آنکه ندایش دادی پس پاسخت گفت،

 و به طاعتش فراخواندی و به یاریش گرفتی پس مطیع تو گشت.

ِلَهِی لَمْ یَکُنْ لِی حَوْلٌ فَأَنْتَقِلَ بِهِ عَنْ مَعْصِیَتِکَ إِلا فِی وَقْتٍ أَیْقَظْتَنِی لِمَحَبَّتِکَ وَ کَمَا أَرَدْتَ أَنْ أَکُونَ کُنْتُ فَشَکَرْتُکَ بِإِدْخَالِی فِی کَرَمِکَ وَ لِتَطْهِیرِ قَلْبِی مِنْ أَوْسَاخِ الْغَفْلَةِ عَنْکَ

إِلَهِی انْظُرْ إِلَیَّ نَظَرَ مَنْ نَادَیْتَهُ فَأَجَابَکَ وَ اسْتَعْمَلْتَهُ بِمَعُونَتِکَ فَأَطَاعَکَ

211005