عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ(ع) إِنَّ لِسَانَ ابْنِ آدَمَ لَيُشْرِفُ كُلَّ يَوْمٍ عَلَى جَوَارِحِهِ فَيَقُولُ كَيْفَ أَصْبَحْتُمْ فَيَقُولُونَ بِخَيْرٍ إِنْ تَرَكْتَنَا وَ يَقُولُونَ اللَّهَ اللَّهَ فِينَا وَ يُنَاشِدُونَهُ وَ يَقُولُونَ إِنَّمَا نُثَابُ بِكَ وَ نُعَاقَبُ بِكَ.

امام زین العابدین(ع) فرمود: زبان انسان هر روز به اعضای بدن سرکشی کرده و می گوید: حال شما چگونه است و آنها می گویند اگر تو بگذاری خوبیم.

آنها در ادامه می گویند: تو را به خدا ما را رعایت کن و زبان را سوگند می دهند و می گویند ما نیز به واسطه کارهای تو پاداش گرفته یا مجازات می‌شویم.

پی نوشت:

ثواب الاعمال، ص237