آيت‌الله مظاهري در نوشتاري با استناد به كتب معتبر شيعه و سني با تاكيد بر اينكه نزديك به ده هزار روايت از شيعه و سني در خصوص امامت 12 نفر از اهل‌‌بيت پيامبر (ص) نقل شده است اين روايات را به سه دسته تقسيم كرده است.
نزديك به ده هزار روايت از طريق شيعه و سنّى درباره امامت دوازده نفر از
اهل بيت پيامبر گرامى (ص)، نقل شده كه اين روايات در كتابهاى معتبر اهل
تشيّع و اهل سنّت موجود است. اين روايات بر سه گونه تقسيم مىشود :
الف) رواياتى كه به طور فشرده دلالت بر مدّعاى شيعه دارد، مانند روايت «ثقلين» و روايت «سفينه» و روايت «ائمّه اثنى عشر»:
«به
درستى كه من در بين شما دو چيز گرانبها مىگذارم قرآن و اهل بيتم، و آن دو
از يكديگر جدا نمىشوند تا در حوض كوثر بر من وارد شوند، تا زمانى كه به
اين دو تمسّك كنيد گمراه نمىشويد».
«پيوسته اين دين غالب و محفوظ است تا زمانى كه دوازده نفر جانشين باشند».
تواتر
اين روايات از جهت محتواى آن بوده و به تواتر، معنوى گفته مىشود، ولى
روايات «ثقلين» و «سفينه» داراى تواتر لفظىاند.مؤلّف كتاب ارجمند »عبقات
الانوار«، روايت ثقلين را با صدها سند معتبر از عالمان شيعى و سنّى نقل
كرده و تنها يكصد و هشتاد و هفت سند در خصوص اين روايت از علماء اهل سنّت
را در طى دو جلد بيان كرده است.
ب) رواياتى كه مقصود را رساتر و
گوياتر از روايات دسته اوّل بيان كرده است، اين روايات نيز به تواتر معنوى
از پيامبر گرامى (ص) در كتابهاى معتبر شيعه و سنّى نقل شده است. ار باب
نمونه دو روايت را در ذيل مىآوريم:
«على
برادر و ياور و وصىّ و وارث و جانشين من در امّت من است او و ياده نفر از
فرزندانش ولىّ و سرپرست هر مؤمنى بعد از من هستند، حسن و سپس حسين، سپس نه
نفر از فرزندان حسين يكى پس از ديگرى جانشين من هستند قرآن با ايشان است و
ايشان با قرآن هستند، ايشان قرآن را رها نمىكنند تا همگى در حوض كوثر بر
من وارد شوند».
ج) رواياتى كه روشن و بدون ابهام، امامان را
تعيين مىكند و نام آنان را يكى پس از ديگرى به وضوح بر مىشمارد. اين
روايات نيز به تواتر معنوى در كتابهاى شيعه و سنّى نقل شده است. مانند سه
روايت ذيل:
«پيامبر
اكرم (ص) درباره »اولى الامر« در پاسخ به سؤال جابربن عبداللَّه انصارى كه
سؤال كرد اولى الامر چه كسانى هستند، فرمود: آنها جانشينان من و امامان
مسلمانان بعد از من هستند، اوّل آنها على بن ابيطالب، سپس حسن، سپس حسين،
سپس على بن حسين، سپس محمّد بن على كه در تورات به باقر معروف است و اى
جابر تو او را درك مىكنى، هنگامى كه او را ملاقات كردى سلام مرا به او
برسان، سپس جعفر بن محمّد صادق، سپس موسى بن جعفر، سپس على بن موسى، سپس
محمّد بن على، سپس على بن محمد، سپس حسن بن على، سپس هم نام و كنيهام حجّت
خدا در زمين و ذخيره خدا در بين بندگان خدا، فرزند حسن بن على، اوست كسى
كه خدا شرق و غرب زمين را به دست او فتح مىكند، اوست كسى كه از شيعيان و
دوستانش غايب مىشود، غايب شدنى كه بر امامتش ثابت نمىماند مگر كسى كه
خداوند قلب او را با ايمان امتحان كرده باشد«.
«پيامبر
(ص) درباره آيه تطهير به حضرت على (ع) فرمود: اى على اين آيه درباره تو و
دو فرزندم و امامان از نسل تو نازل شده است، (حضرت على (ع) مىفرمايد:) عرض
كردم: اى پيامبر خدا، چند نفر امام بعد از شما هستند؟ فرمود: اى على، تو
سپس دو فرزندت حسن و حسين و بعد از حسين فرزندش على، و بعد از على فرزندش
محمّد و بعد از محمّد فرزندش جعفر و بعد از جعفر فرزندش موسى و بعد از موسى
فرزندش على و بعد از على فرزندش محمّد و بعد از محمّد فرزندش على و بعد از
على فرزندش حسن و حجّت فرزند حسن، اينگونه نامهاى ايشان بر ساق عرش نوشته
بود، از خدا درباره اين نامها سؤال كردم، خداوند فرمود: اى محمّد اينها
امامان بعد از تو هستند، پاك و معصومند و دشمنان آنها ملعون هستند«.
«پيامبر
(ص) به امام حسين (ع) فرمود: از نسل تو نه امام هستند كه »مهدى« اين امّت
نيز از ايشان است، هنگامى كه پدرت شهيد شد حسن، و هنگامى كه حسن مسموم شد
تو و بعد از شهادت تو فرزندت على، و هنگامى كه على از دنيا رفت فرزندش
محمّد، و هنگامى كه محمّد از دنيا رفت فرزندش جعفر، و هنگامى كه جعفر از
دنيا رفت فرزندش موسى، و هنگامى كه موسى از دنيا رفت فرزندش على، و هنگامى
كه على از دنيا رفت فرزندش محمد، و هنگامى كه محمّد از دنيا رفت فرزندش
على، و هنگامى كه على از دنيا رفت فرزندش حسن، و سپس حجّت زمين را از عدل
پر مىكند همانگونه كه از ظلم پر شده است».