یک مؤمن واقعی باید همه عباداتش ازجمله نماز که شاهرگ دین است خالصانه برای خداوند منان باشد نه برا غیر او زیرا که حتی ذره‌ای ناخالصی ممکن است انسان را از هدف والای خود، یعنی رسیدن به کمال دور کند.
عقیق:حکایت؛ سید مرتضى در وصیت خود آورده است که تمام نمازهاى واجب مرا که در طول عمرم خوانده‌ام به نیابت از من دوباره بخوانید. وقتى این سخنان از ایشان نقل شد، نزدیکان و اطرافیان شگفت‌زده شدند و پرسیدند چرا؟! شما که فردى وارسته بودید و اهمیت فوق‌العاده‌ای به نماز می‌دادید، علاقه‌مند و عاشق نماز بودید و همیشه قبل از فرارسیدن وقت نماز وضو گرفته ، آماده می‌شدید تا وقت نماز فرا رسد، حال چه شد که این‌گونه وصیت می‌کنید؟!
سید در پاسخ فرمود: آرى من علاقه‌مند به نماز بلکه عاشق نماز و راز و نیاز با خالق خود بودم و از راز و نیاز هم لذت فراوان می‌بردم، ازاین‌رو همیشه قبل از فرارسیدن وقت نماز لحظه‌شماری می‌کردم تا وقت نماز برسد و این تکلیف الهى را انجام دهم و به دلیل همین علاقه شدید و لذت از نماز، وصیت می‌کنم که تمام نمازهاى مرا دوباره بخوانید زیرا تصور من این است که شاید نمازهاى من صد در صد خالص براى خدا انجام نگرفته باشد بلکه درصدى از آن‌ها به خاطر لذت روحى و معنوى خودم به انجام رسیده باشد! پس همه را قضا کنید چون اگر یک درصد از نماز هم براى غیر خدا انجام‌گرفته باشد، شایسته درگاه الهى نیست و می‌ترسم به همین سبب اعمال و راز و نیازهاى من مورد پذیرش خداى منان قرار نگیرد!1 دل را به نور عشق صفا می‌دهد نماز جان را به ياد دوست جلا می‌دهد نماز2
پی نوشت: 1.با اقتباس و ویراست از کتاب گلشن ابرار 2. مشفق كاشاني منبع:حوزه