پیوند با خویشاوندان و نیکی به آنها به ویژه پدر و مادر از راه های مهم رشد و تعالی در همه زمینه ها(1) و تقرب به سوی خدای سبحان است(2) که پس از ایمان به خدا از بافضیلت ترین اعمال به شمار می آید(3) و اجر و پاداش مادی و معنوی فراوانی دارد(4). این پیوند چنان مهم است که به اجماع عالمان شیعه بر پایه ادله سه گانه کتاب، سنت و عقل از واجبات مهم دینی شمرده شده(5) و برای دستیابی به آن سفر یک ساله نیز توصیه شده است.(6)

قطع ارتباط با خویشاوندان هم نوعی پیمان شکنی با خدای سبحان به شمار می آید(7) و آنچنان نزد خدا منفور است که از مصاحبت و همراهی با قاطع رحم (کسی که ارتباط با خویشاوندان را قطع کند) نهی شده(8) و خدای سبحان در سه جای قرآن او را لعن و نفرین کرده است(9). در فقه قطع رحم از گناهان بزرگ به شمار آمده (10)، چنان که از عوامل سریع فنا و نابودی بشر هم معرفی شده است؛(11)؛ همچنین گفته شده: بوی بهشت که از مسافت هزار ساله به مشام می رسد، به مشام قاطع رحم نخواهد رسید.(12)