عقیق:اگر علامه امینی و همت بلند و افسانهای او در پژوهش و تتبع و جمعآوری اسناد و مدارک و کتابهای مرتبط با واقعه مهم غدیر نبود، قطعاً این واقعه، امروز به این اندازه غیرقابل انکار و در دسترس و مستند نبود. شیخ عبدالحسین امینی که در سال 1320 هجری قمری در تبریز به دنیا آمد، از نوادگان عالم بزرگ «امینالشرع» بود که به همین دلیل با نام «امینی» مشهور شد. او در تمام عمر هفتاد ساله خود، در یافتن کتابها و اسناد قوی در اثبات ماجرای غدیر در منابع اهل سنت کوشش بلیغ کرد و به بسیاری از کشورهای شرق و غرب در آسیا و آفریقا و اروپا سفر کرد، بسیاری از کتابها را خرید، بسیاری را ماهها نشست و در همان کتابخانه استنساخ کرد و با بسیاری از بزرگان و علمای اهل سنت به گفتوگو نشست تا توانست علاوه بر دهها کتابی که در زمینههای مختلف نوشته است، کتاب گرانسنگ «الغدیر» را در یازده جلد به رشته تحریر در آورد و نام خود را بر تارک دانشمندان و مبلغان غدیر ثبت کند. در مسیر همین جستوجو و پژوهش، وی دریافت که شهر نجف اشرف کتابخانهای درخور و آبرومند و تخصصی ندارد، به همین دلیل در سال 1373 هجری قمری کتابخانه عمومی امیرالمؤمنین «علیهالسلام» را در شهر نجف و در محله حویش و در میان حوزه مهم علمیه نجف اشرف تأسیس کرد تا برای طلاب، دانشجویان و محققان مرجعی ارزشمند و در دسترس باشد. این کتابخانه که در شارع الرسول واقع شده است، در حال حاضر بیش از 42 هزار عنوان کتاب دارد که از این تعداد 4000 عنوان آن خطی، 400 عنوان آن نسخه عکسی و 750 عنوان آن نسخه فیلمی است. جالب است که علامه امینی وسواس زیادی داشت و هر کتابی را نمی پذیرفت. همچنین اگر کتاب خوبی به کتابخانه اهدا می شد که آن را داشتند، آن کتاب را با اجازه صاحب یا واقف آن میفروخت و کتابی دیگر برای کتابخانه می خرید. علامه امینی در تیرماه سال 1349 شمسی (1390 قمری) در ایران درگذشت و پس از تشییع در تهران و سپس شهرهای بغداد، کاظمین، کربلا و نجف در جوار همین کتابخانه خود به خاک سپرده شد. تصاویر استفاده شده در این گزارش اخیراً توسط خبرنگار فارس از کتابخانه علامه امینی در نجف تهیه شده است. منبع:فارس