انجام امربه‌معروف و نهی از منکر دارای نکات مهمی است که عدم رعایت آن سبب به وجود آمدن صدمات زیادی به شخص نهی شده و دین مبین اسلام می‌گردد. گاهی ما انسان‌ها چشممان را از بدی‌های بی‌شمار خود می‌بندیم و سراغ شمارش عیب‌های اندک مردم می‌رویم.
آیا مردم را به نیکی دعوت می‌کنید اما خودتان را فراموش می‌نمایید؟!
* آینه:
حکایت؛ در زمان زعامت مرجع تقلید آیت‌الله آقا نجفی یک روز عده‌ای درحالی‌که نفس‌نفس می‌زدند و یک دایره و یک تنبک شکسته در دست داشتند به منزل آیت‌الله آقا نجفی آمدند، ایشان پرسید: چه خبر است؟ از کجا می‌آیید؟ این‌ها چیست که در دست دارید؟
در پاسخ گفتند: در مدرسه بودیم که به ما اطلاع دادند در خانه‌ای، مجلس عروسی است و در آنجا دایره و تنبک می‌زنند؛ از پشت‌بام مدرسه، روي بام‌ها رفتیم تا به آن خانه رسیدیم، داخل آن خانه شدیم و مردم را زدیم و دایره و تنبک آن‌ها را شکستیم. یکی از آن‌ها جلو آمد و گفت: من خودم جلو رفتم، سیلی محکمی به گوش عروس زدم.
مرحوم آیت‌الله آقا نجفی بسیار ناراحت شد و با عصبانیت فرمود: عجبا! به راستی نهی از منکر همین است که شما کردید؟! شما چندین منکر را به نام نهی از منکر مرتکب شدید؛ شما حق تجسس نداشتید؛ شما حق نداشتید که از پشت‌بام‌های مردم عبور نمایید، چه کسی به شما اجازه زد و خورد داده است؟! بنابراین کار شما نه تنها واجب و مستحب نبوده؛ بلکه قطعاً حرام بلکه چند کار حرام بوده است!1
پی نوشت: 1.با اقتباس و ویراست از کتاب داستان‌های صاحب دلان منبع:حوزه