در ادامه گزیده ای از سخنان حاج منصور ارضی پیش از قرائت دعا را بخوانید:
مراقب باشید شیطان می‌خواهد ما را حتی برای لحظه‌ای از طاعت و عبادت خداوند دور کند.
در مناجات خائفین به این فراز رسیدیم که می‌ترسم گوش‌های من کَر شود و دیگر ذکر تو را نشنوم. در ادامه می‌گوید " أَوْ تَغُلُّ أَکُفّاً رَفَعَتْهَا الْآمَالُ " یا دست‌هایى را که با آرزو و امید به مهرورزی‌ات به سویت بلند کرده به زنجیر می‌بندى. در اینجا دست‌ها را بر آرزوها اطلاق کرده است. مشکل اینجاست که انسان کارهای زیادی را انجام می‌دهد و به همین دلیل نمی‌تواند تشخیص بدهد کدام کار و رفتار باعث این مصیبت شده است. مثلاً در دعاهای نیمه شعبان در فرازی می‌فرماید: " وَاغْفِر لِىَ الَّذنْبَ الَّذى یَحْبِسُ عَلَىَّ الْخُلُقَ، وَ یُضَیِّقُ عَلىَّ الرِّزْقَ حَتّى اَقُومَ بِصالِحِ رِضاکَ " این چه گناهی است که باعث می‌شود خلق و خوی نیکوی من محبوس شود؟ شاید من همیشه بد اخلاق هستم یا اصلاً ظرفیت وجودی من اخلاق خوب را پذیرا نیست؟ و تشخیص این موارد با بزرگان است.
فردی را می‌بینی که در انجام فرایض عبادی کوشاست، در گریه کردن بر مصائب اهل بیت علیهم السلام، به حلال و حرام توجه دارد، اما بد اخلاق است حتی چهره ظاهری خود را مدام تغییر می‌دهد چون خودش هم می‌داند وحشتناک است، البته مردم هم می‌فهمند. عده‌ای هم بد زبان هستند و با یک سلام کردن و گفتن دوجمله همه را تخریب می‌کنند. معلوم می‌شود خلق و اخلاق حسنه در یک عده‌ای مُرده است.
" رَفَعَتْهَا الْآمَالُ إِلَیْکَ رَجَاءَ رَأْفَتِکَ " بعضی افراد هرچه آرزو می‌کنند خداوند در آن جایی ندارد ولی بعضی افراد شاید چهره و رفتار مذهبی هم نداشته باشند ولی عجیب به خداوند امید دارد.
" أَوْ تُعَاقِبُ أَبْدَاناً عَمِلَتْ بِطَاعَتِکَ حَتَّى نَحِلَتْ فِی مُجَاهَدَتِکَ " یا بدن‌هایى را که در طاعتت کوشیده تا جایى که در راه کوشش در بندگى‌ات لاغر شده مجازات مى‌کنى.