بزرگان و علمای بزرگوار شیعه همواره این سیره را مورد توجه قرار می‌دادند و در این ایام به ذکر فضایل و سیره اهل عترت(ع) می‌پرداختند. به مناسبت ایام ولادت امام رضا(ع) به شرح حدیث اخلاقی از آیت‌الله مجتهدی تهرانی می‌پردازیم.
امام رضا(ع) در روایتی فرمود: «مِن کُنوزِ الجنة البرّ و إخفاءُ العَملِ و الصّبر عَلَى الرّزایا و کِتمانُ المصائبَ؛ یعنی گنج‌های بهشت سه چیز است: اول، برّ؛ دوم، پنهان داشتن عمل. اگر می‌خواهی به شخص مستحقی در شب عروسی دخترش قالی بدهی، مخفی کن، آبرویش را نریز، به در و همسایه نگو، به هیچ کس نگو. آن را به یک باربر بده تا دم خانه او قرار دهد، خودت را هم نشان نده. این اخفای عمل از گنج‌های خوبی است. آدم اگر می‌خواهد کار خوبی کند، می‌خواهد برنج و روغن به مستحق دهد، گوشت دهد، یخچال برای جهیزیه یک دختری دهد، مخفی کند. این از گنج‌های خوبی است. عملش را نشان ندهد، همین که نشان می‌دهد، اجرش از بین می‌رود. ریاکاری، اجر را از بین می‌برد.
«الصّبر عَلَى الرّزایا؛ شکیبایی در برابر سختی‌ها. اگر داغ اولاد دیدی، ورشکست شدی، مالت را خوردند، فشار به خودت نیاور، اعصابت را خورد نکن، صبر کن. صبر و ظفر هر دو دوستان قدیمند، بر اثر صبر نوبت ظفر آید. دنیا سختی دارد، فشار دارد، پس صبر کنید. مرتب پیش این و آن ننشین و شکایت نکن. از خدا گله و شکایت نکن که: خدایا، چرا مرا اینجوری کردی؟ چرا سنگ به در بسته می‌بارد؟ چرا مرا اینجور کردی.»