غیبت یعنی پشت سر کسی به گونه ای سخن بگوییم که او ناراحت و دلتنگ بشود.
عقیق:حجت الاسلام مرتضی عباسیان در گفتگویی درباره زشتی غیبت
گفت: هم در قرآن سوره حجرات و هم در روایات متعدد درباب غیبت سخن به میان
آمده است. از جمله این روایت که« الغیبت اشد من الزنا. غیبت از زنا بدتر
است.» البته این به این معنی نیست که کسی که این عمل شنیع را انجام می دهد
بهتر از کسی است که غیبت می کند. بلکه در مقام زشتی و بدی غیبت این روایت گفته شده. او در تعریف این گناه بیان کرد:غیبت
یعنی پشت سر کسی به گونه ای سخن بگوییم که او ناراحت و دلتنگ بشود. درباره
برادر مومن و مسلمان طوری صحبت کنیم که او ناراحت شود و راضی نباشد. مثلا
بدی در ظاهر شخص باشد و آن را بگوییم یا صفات اخلاقی بد شخصی را به دیگران
بگوییم هرچند دروغ نباشد. بعضی ها می گویند دروغ نگفتم ولی اگر غیبت واقعی نباشد تهمت می شود. چنانچه در روایتی داریم پیامبر(ص) در جمعی فرمود: آیا می دانید غیبت چیست؟ اصحاب گفتند خدای متعال و پیامبرش داناترند. حضرت فرمود: غیبت
آن است که برادر مومن خود را به چیزی یاد کنی که مایه کراهت و ملالت خاطر
او باشد. شخصی عرض کرد: ای رسول خدا اگر آن چیزی که می گویند در او باشد
باز هم غیبت است؟ رسول خدا(ص) فرمود: اگر آنچه در او موجود است بگویی غیبت است و اگر نباشد به او تهمت زده ای. حجت الاسلام عباسیان تصریح کرد: سه نوع غیبت در اسلام نام برده شده است. به جز غیبت حرام غیبت جایز و واجب هم داریم. در موارد زیر غیبت جایز و یا حتی واجب است: *اگر به شخصی ستم شده،جایز است پیش حاکم و قاضی برای دفاع از خود سخن بگوید. *
اگر شخصی در مساله ای با شما مشورت کند و از شما بپرسد می توانید درباره
شخص صحبت کنید. مثلا در مورد تحقیق دیگران درباره شخصی که به خواستگاری
دختری آمد یا تحقیق در مورد کسی که قرار است شخص با او شراکت کند. * در شهادت دادن به سود مظلوم هم غیبت جایز است. * همچنین غیبت در مورد کسی که اهل بدعت و فساد در دین باشد جایز است مثلا کسی که باعث فسق و فجور علنی در خیابان می شود.