حکمت 21:
ترس با ناامیدی و شرم با محرومیت همراه است و فرصت ها چون ابرها می گذرد، پس فرصت های نیک را غنیمت شمارید.

حکمت 22:
ما را حقی است اگر به ما داده شود وگرنه پشت شتران سوار شویم و برای گرفتن آن برانیم هرچند شب روی به طول اننامد.

حکمت 23:
کسی که کردارش او را به جایی نرساند، افتخارات خاندانش او را به جایی نخواهد رساند.

حکمت 24:
از کفاره گناهان بزرگ، به فریاد مردم رسیدن و آرام کردن مصیبت دیگران است.

حکمت 25:
ای فرزند آدم زمانی که خدا انواع نعمت ها را به تو می رساند، تو در حالی که معصیت کاری بترس.