سيد عزيزاللّه نوجوانى فعال و پركار بود و هيچ‏گاه از كار خسته نمى‏ شد . درزمانى كه تحصيل مى ‏كرد ، هم به پدرش كمك مى‏كرد و هم در فعاليت‏هاى مذهبى حضور داشت .وقتى كه احساس كرد مى‏تواند در بسيج حضور داشته باشد خودش را عضوى از ارتش بيست ميليونى دانست و در بسيج ابوزيدآباد شركت و پس از مدتى براى آموزش دوره مقاومت در قمصر كاشان رفت و پس از آن در پايگاه بسيج به ‏عنوان نگهبان حضور پيدا كرد .

سيد عضو انجمن اسلامى روستا نيز بود ولى همه اين فعاليت‏ها روح بزرگ او را قانع نمى ‏كرد ؛ از اين‏ رو چند بار براى حضور در جبهه مراجعه كرد ولى به علت كمى سن او را ثبت ‏نام نكردند.

او بالاخره موفق شد در سال 1362 از طريق جهاد سازندگى به جبهه اعزام شودو بار دوم در آذر 1363 از طريق بسيج اعزام شد تا اين‏كه در تاريخ 22/12/63 درمنطقه شرق دجله بر اثر اصابت گلوله دشمن بعثى به شهادت رسيد .

پدر بزرگوار شهيد مى‏گويد : من چهار بار ‏وصیتنامه نوشتم كه بعد از شهادتم ،سيد عزيزاللّه بخواند ولى امروز من وصيت‏نامه او را مى‏ خوانم و او از من جلوتراست . 

 اماما ، كاش هزاران جان داشتم و فدايت مى‏ كردم كه همانا تو فرزند زهرايى وحسين زمانى ، چون راه تو ، راه حسين  علیه السلام  است.

 ما  كه در عزادارى جد تومى‏ گفتيم : اى كاش در كربلا بوديم و حسين  علیه السلام  را يارى مى ‏نموديم ، حال كربلايى ديگر برپاست و تو اى فرزند زهرا، پرچمدار ميدان هستى و ما فرزندان عاشورا وعاشقانت كه از دنيا و مال و اميال پست دنيوى دل كنده‏ايم و با تو پيمان بسته‏ايم تافتح نهايى و برافراشته شدن پرچم لااله‏ الااللّه و محمّد رسول‏ اللّه برفراز كاخ‏هاى سفيد و كرملين بجنگيم .

ما اهل كوفه نيستيم و نخواهيم بود كه سيدالشهدا  علیه السلام  راتنها گذاشتند.

همان‏طور كه امام عزيزمان بارها فرموده است : «اگر اسلام در ايران سيلى بخورد ، ديگر نمى‏ تواند در جهان سر بلند كند»

 پس اى برادران عزيز و مسئولى كه بار سنگين اسلام بر دوش شماست ، بايد به هوش باشيد و لحظه‏اى غفلت ننماييدو گوش به فرمان امام و روحانيت عزيز ، در خط امام باشيد . والسّلام .

 

سيد عزيزاللّه ميرزايى

روحش شاد و یادش گرامی