بر اساس این روایت حسن بن عبد الله، از پدرانش امام حسن(ع) نقل می‎کند که حضرت فرمود: چند نفر یهودى محضر رسول خدا(ص) مشرف شدند و داناترین آنها مسائلى چند از حضرتش پرسید در بین سؤالات عرضه داشت: براى چه خداوند 30 روز، روزه بر امتت واجب کرده و بر امت‎های گذشته بیشتر از 30 روز فرض و لازم قرار داده بود؟

نبى اکرم(ص) فرمود: وقتى آدم(ع) از درخت خورد آنچه خورده بود، مدت 30 روز در شکمش باقى ماند، پس خداوند بر ذریّه او واجب کرد که تا سى روز گرسنه و تشنه باشند و آنچه را که در بین این سى روز مى‎خورند و در خوردن مجاز هستند تفضلى است از ناحیه حق تعالى برایشان و همین حکم بر جناب آدم نیز ثابت بود. بله، خداوند حکم مزبور را بر امت من واجب کرد، سپس حضرت این آیه را تلاوت فرمودند: «کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ کَما کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ أَیَّاماً مَعْدُوداتٍ؛‏ اى اهل ایمان بر شما روزه داشتن واجب شد همان طورى که بر امت‎های گذشته واجب شد و این تکلیف به خاطر آن است که شما پرهیزکار شوید، روزهایى به شماره معیّن روزه دارید» یهودى عرضه داشت: اى محمّد راست گفتى‏.

منابع:
وسایل الشیعه شیخ حر عامِلی، ج10، ص240/ علل الشرایع شیخ صدوق، ج2، ص379 / اقبال الاعمال سید بن طاووس، ج1، ص4

متن اصلی روایت:
لِأَیِّ شَیْ‏ءٍ فَرَضَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الصَّوْمَ عَلَى أُمَّتِکَ بِالنَّهَارِ ثَلَاثِینَ یَوْماً وَ فَرَضَ عَلَى الْأُمَمِ السَّالِفَةِ أَکْثَرَ مِنْ ذَلِکَ فَقَالَ النَّبِیُّ ص إِنَّ آدَمَ لَمَّا أَکَلَ مِنَ الشَّجَرَةِ بَقِیَ فِی بَطْنِهِ ثَلَاثِینَ یَوْماً فَفَرَضَ اللَّهُ عَلَى ذُرِّیَّتِهِ ثَلَاثِینَ یَوْماً الْجُوعَ وَ الْعَطَشَ وَ الَّذِی یَأْکُلُونَهُ تَفَضُّلٌ مِنَ اللَّهِ تَعَالَى عَلَیْهِمْ وَ کَذَلِکَ کَانَ عَلَى آدَمَ فَفَرَضَ اللَّهُ ذَلِکَ عَلَى أُمَّتِی ثُمَّ تَلَا رَسُولُ اللَّهِ ص هَذِهِ الْآیَةَ کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ کَما کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ أَیَّاماً مَعْدُوداتٍ‏ قَالَ الْیَهُودِیُّ صَدَقْتَ یَا مُحَمَّد.