«هو شهر دعیتم فیه إلی ضیافه الله» این ماه ماهی است که شما به میهمانی خدا دعوت شده اید. فرق این دو میهمانی (میهمانی انسان ها و میهمانی خدا) در این است که در میهمانی انسان ها، بدن میهمان است و از بدن پذیرائی می شود و چیزی که مورد نیاز بدن هست و بدن از آن لذت می برد، در اختیارشان گذاشته می شود.

اما در میهمانی خداوند، بدن میهمان نیست؛ روح میهمان است. و میهمانی معنوی است؛ فلذا پذیرائی ها هم فرق می کند. خداوند در این ماه از روح انسان پذیرائی می کند؛ چرا که نفس کشیدن های روزه دار را ذکر و تسبیح و خواب او را عبادت، و همه اعمال را مورد قبول قرار می دهد.

فرشتگان موکلند که برای روزه داران دعا کنند؛ قال رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم): «إنّ الله تبارک و تعالی و کلّ ملائکةً بالدّعاء للصّائمین و قال: أخبرنى جبرئیل علیه السلام عن ربه تعالی ذکره أنّه قال: ما أمرتُ ملائکتى بالدّعاء لأحدٍ من خلْق استجبتُ لهم فیه ى إلا 

در ماه رمضان خداوند عده ای از فرشتگان را مأمور می کند تا برای روزه داران دعا کنند.

 سپس آن حضرت می فرماید: این دعا برای روزه داران، در خواست خیر و خوبی از خداوند است. و باز فرموده است: جبرئیل به من خبر داد که خدای سبحان فرموده، من فرشتگان را برای دعای هیچ کسی موکل نکردم، مگر برای روزه داران. (روضه المتقین، محمدتقی مجلسی)

در میهمانی خدا، بعد از پذیرائی یک ماه، در پایان جایزه و هدایای بسیار عظیمی به آن ها می دهند که تمام هدایای دنیا به اندازه آن یک ماه نمی رسد. آن را هم خداوند سبحان بدون واسطه به بندگان روزه دار عطا می کنند، و می فرماید: الصوم لی و أنا اجزء به» روزه مال من است، و من خودم به روزه دار جزای آن را می دهم. و آن، بهشت جاویدان که در حضور ملک مقتدر باشد. آن هم، در روز عید سعید فطر عیدی می دهند.

 چنان که شاعر می گوید:

روز عید است و من مانده در این تدبیرم که دهم حاصل سی روزه و ساغر گیرم.

امام سجاد ـ علیه السلام ـ می فرماید: «و أرجحنا أفضل أرباح العالمین»؛ ما سودی در این ماه بردیم، که هیچ تاجری در هیچ گوشه دنیا نبرده است.