مادام که تو در میان ایشان هستی، خداوند آنان را عذاب نمی‌کند، هم چنین مادام که استغفار می‌کنند، خداوند آنان را عذاب نخواهد نمود.
و می‌فرماید:
فلولا اذ جاءهم باسنا تضرعوا.
پس چرا هنگامی که عذاب ما به سراغشان آمد، تضرع و زاری نکردند.
هم چنین می‌فرماید:
لما ءامنو اکشفنا عنهم عذاب الخزی فی الحیواة الدنیا و متعنهم الی حین.
هنگامی که ایمان آوردند، عذاب رسواگر را در زندگانی دنیوی از آنان برداشتیم و آنان را تا زمانی (معین) بهره‌ور ساختیم.
در امم سابقه اتفاق که عذاب الهی به همان ترتیبی که پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) آنان را خبر داده بود، بر بالای سرشان آمده، به طوری که همه یقین کرده و فهمیده‌اند که عذاب خدا نازل خواهد شد؛ ولی با تضرع و ابتهال آن را بر طرف کرده‌اند. عذاب خداوند از طرف غیب به توسط ملایکه، با توبه و رجوع الی الله و تضرع رفع می‌شود چه استبعاد دارد که عذاب از ما نیز رفع شود؟

پی نوشت:

کتاب در محضر حضرت آیت ا.... العظمی بهجت – ص194

محمد حسین رخشاد