بسم الله الرحمن الرحیم
پیروزی ملت و نظام مقدس جمهوری اسلامی در حماسۀ انتخابات 96 را به رهبری معظم و مردم شریف ایران تبریک عرض می‌کنم. در این انتخابات اوج موفقیت نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران به امامت حکیمانۀ رهبر معظم انقلاب به رخ جهانیان کشیده شد و تمام آنان که سال‌ها بر طبل غیر معتبر بودن انتخابات می‌کوبیدند، همه به صحنه آمدند و به خطای بزرگ خود مبنی بر عدم وجود مردم‌سالاری عملاً و قولاً بیش از پیش اعتراف کردند.
این انتخابات باشکوه، در آستانۀ چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب، دشمنان قسم خوردۀ خود را وادار به خضوع در برابر نظام مردم‌سالار ما نمود و ما را وارد مرحلۀ تازه ای از فعالیت برای پیش‌برد اهداف انقلاب کرد. هرچند ممکن است برای آرایش آراء این انتخابات تفاسیر گوناگونی مطرح شود، ولی در نهایت حق چهرۀ خود را نشان خواهد داد، کما اینکه غبار از چهرۀ نازنین حقایق در این انتخابات بیش از پیش برداشته شد.
در این انتخابات با همۀ تلخی‌هایی که داشت و نباید از هیچ‌یک از آنان گذشت، جدا از #پیروزی_اول که پیروزی نظام و مردم بود، پیروزی‌های دیگری نیز به دست آمد که نباید چشم از آن فروبست و باید آنها را بر سر دست گرفت و تداوم بخشید.
#پیروزی_دوم، پیروزی گفتمان توجه به محرومان و اهتمام بر اقتصاد مقاومتی و ایجاد کار، که ابتدا مورد انکار نامزدها بود، در نهایت مورد توجه و حتی تعهدهای نامزد پیروز قرار گرفت. وقتی اقبال مردم به سخنان رقبای وضع موجود دیده شد و فریادهای مبارزات انتخاباتی منطقش بر همه‌گان معلوم شد، توجه به محرومان، هرچند دیر هنگام، عملاً و قولاً در دولت مشاهده شد.
#پیروزی_سوم این بود که قریب به 16 میلیون نفر تحت تأثیر تهمت‌ها، تخریب‌ها و رقیب‌هراسی‌ها قرار نگرفتند. هرچند باید این ضعف را بپذیریم و به شدت در اندیشۀ جبرانش باشیم که چگونه نتوانستیم بخشی از 23 میلیون نفر که نمی‌دانم چقدر بوده‌اند که به دلیل «هراس موهوم از سلب آزادی‌های فردی» به آقای #رئیسی رای ندادند را از سوءتفاهم خارج کنیم.
سخنان آقای روحانی که در یک هفتۀ اخیر بر رقیب‌هراسی تمرکز یافته بود و هم‌صدا با تمام رسانه‌های بین‌المللی به #افترا و #تخریب روی آورده بود، کاملا نشان می‌دهد او برای دفاع از کارآمدی دولت خود سخن تازه‌ای ندارد و چاره را در تخریب ناروای رقیب می‌داند؛ که موثر افتاد. بی‌تردید بخشی از عموم مردم که به آقای #رئیسی رای ندادند، تحت‌تأثیر این پروژه بودند و ما نتوانستیم به رفع تهمت‌ها در حد وسیع اقدام کنیم و شاید گاهی در گوشه و کنار بر آن افزودیم.
#پیروزی_چهارم در این انتخابات، ایجاد همدلی و همراهی یک اقلیت منسجم و قدرتمند بود که با کناره‌گیری آقای قالیباف به نفع آقای رئیسی به اوج رسید. هم‌اکنون دیگر نتیجۀ #انتخابات را کسی به گردن دیگری نمی‌اندازد و آمادگی برای هر نوع همکاری و همراهی در آینده پدید آمده است. هرچند معلوم نیست واقعاً این کناره گیری عملاً چقدر موجب افزایش یا کاهش آراء رقیب شده باشد، ولی برای انسجام درونی گفتمان ما بسیار دلنشین بود.
#پیروزی_پنجم بالا رفتن هر چه بیشتر سطح آگاهی و مطالبۀ عمومی از دولتمردان برای این دولت و دولت‌های آینده بود که موجب می‌شود به شدت مراقب گفتارها و رفتارهای خود باشند و همواره نگران این مطالبه و محاکمۀ ملت ناظر و هوشیار باشند. آرائی که به نفع این دولت به صندوق‌ها ریخته شده، نباید به معنای عدم وجود مطالبه برای رفع فساد تلقی شود، چرا که هیچ جامعه‌ای وجود فساد و تبعیض را روا نمی‌دارد. تنها می‌شود گفت بیشتر مردم به همین دولت اعتماد کردند که خود به مبارزه با مظاهر فساد همت گمارد.
#پیروزی_ششم حفظ احترام و محبوبیت آقای #رئیسی در میان عموم ملت ایران بود؛ در عین حالی که رقابت جدی در نهایت بین ایشان و آقای روحانی شکل گرفت. عدم شکل‌گیری رأی منفی برای آقای رئیسی در یک رقابت کاملاً فشرده و نزدیک، که ناشی از رعایت اخلاق و صداقت ایشان بود، یک سرمایۀ عظیم برای جامعۀ ما محسوب می‌شود. این درحالی است که به دلیل برخی رفتارهای دولت و برخی گفتارهای رئیس دولت فعلی، رأی منفی شدیدی نسبت به ایشان در جامعه شکل گرفته است که در آرایش سیاسی آیندۀ کشور بسیار تاثیرگذار خواهد بود.
به هر حال انتخابات پایان یافت، ولی پرچم توجه به #معیشت مردم و محرومان برفراز ماند. برای ما فرقی نمی‌کند چه کسانی در مسند باشند، اگرچه دوست داشتیم کسی که بیشتر به او اعتماد پیدا کرده‌ایم موفق گردد. اما هم‌اکنون هنگام همدلی و همکاری است؛ هر کس در هر کجا هست باید با همکاری با #دولت و یا به صورت مستقل برای رفع محرومیت و آبادی ایران عزیز تلاش کند. نیروهای انقلاب با همان قدرتی که از وضع موجود انتقاد می‌کردند، حاضرند به همکاری با دولت برای رفع مشکلات اقدام نمایند.
همچنین باید بدانیم کار نیروهای دلسوز در #روشنگری تمام نشده است و وارد مرحلۀ تازه‌ای از مبارزه با غرب‌گرایی که ریشۀ تمام مشکلات جامعۀ ماست شده‌ایم.
#در_آینده، از #مرحلۀ تازه‌ای که پیش‌رو داریم و بایدها و نبایدهای آن بیشتر با هم سخن خواهیم گفت.
امید است بتوانیم در آینده کاستی‌های خود در تبیین معارف اصیل انقلاب را برطرف کنیم و به حدی از #روشنگری در جامعه برسیم که مبارزات انتخاباتی صحنۀ تهمت‌ها و تخریب‌های ناروا نگردد و سیاست‌های #غرب_گرایانه جایی در مدیریت کشور پیدا نکند.
بی‌تردید اجر تمام خدمتگزاران در روشنگری در فضای این انتخابات محفوظ است. شما مجاهدان عرصۀ #جهاد_کبیر، بذر حقیقت را در دل‌ها کاشتید و یقین بدانید در آیندۀ نزدیک جوانه‌ها خواهد زد و آثار بابرکت مجاهدت‌های سیاسی و فرهنگی شما خود را نشان خواهد داد. یقیناً اگر کسی کارش را با تخریب ناروا به پیش برده باشد، به نتیجه‌ای که می‌خواهد نمی‌رسد و صد البته بسیار عقب‌تر از آنچه تصور می‌کند خواهد افتاد.
علیرضا پناهیان- 30 اردیبهشت 96
بجای اعلام پیروزی دوستان باید هر جایی از نظام که هستند درست کار کنن
حضرت آقا فرمود هر جای نظام هستید فکر کنید همون جا محلی برای مبارزه با استکبار هست
در حال حاضر مبارزه با استکبار خدمت به محرومان و مردم مظلوم کشور هست
با این تفاسیر اگه رفقا کار درستی نکنن انتخابات بعدی هم همینطور و شاید بدتر بشه
مصر یا روسیه و... باشد. مردم هیچ گاه فرصت و حوصله تحلیل راهکارها و
برنامه های افراد را ندارند. در عوض همیشه این سلاح برنده ترس است که
برنده را مشخص می کند. برنده کسی است که بیش از دیگران بتواند مردم را
بترساند. دیدید در فرانسه مردم از ترس نژاد پرستی لوپن به ماکرون رای
دادند. در روسیه مردم از ترس بازگشت به شرایط نکبت بار قبل از پوتین است
که به او رای می دهند. در آمریکا عده ای از مردم از ترس نژاد پرستی ترامپ
به کلینتون رای دادند و عده ای هم از ترس جنگ طلبی کلینتون بود که به
ترامپ رای دادند. در ایران هم مردم از ترس وقوع جنگ به دست رییسی بود که
به روحانی دادند.
اما نکته این جا است که آیا دست رییسی برای مقابله به مثل خالی بود؟ پاسخ
منفی است. رییسی کافی بود نشان دهد آنچه همیشه در دنیا سبب وقوع جنگ می
شود صرفا رفاه طلبی و آرامش پرستی است. مشاوران رییسی باید همان تکه از
مستند روحانی که جنگ تحمیلی 8 ساله را نشان داد را در مستند خود نشان می
دادند و البته اضافه می کردند این جنگ زمانی رخ داد که رییس جمهور وقت
یعنی بنی صدر فردی صلح طلب بود! زمانی که سرانه و بودجه نظامی ارتش بشدت
کاهش یافت. سربازی به یک سال تقلیل یافت و به تهاجمات مرزی توسط صدام
بکلی بی توجهی شد تا صلح حفظ شود! و نشان می داد که الان هم همان رویه
به گونه ای دیگر در پسابرجام برقرار شده است.
رییسی باید ماجرای صلح 598 را نشان می داد که نتیجه اش تنها و تنها جری
تر شدن صدام و حمله مجدد وی به ایران و تصرف همه آن مناطقی بود که با
زحمت و خونهای بسیار آزاد شده بود. نتیجه اسیر دادن بیش از کل اسرای قبل
از آن در جنگ بود.
رییسی باید ماجرای لیبی را نشان می داد. سرنوشت کشوری که روزی انقلابی
بود اما ابتدا صنایع هسته ای و سپس موشکی خود را حذف و کاهش داد اما
نتیجه اش الان این است که می بینید و نشان می داد چطور شصت سال است کره
شمالی مورد تهدید آمریکا است اما جنگ نمی شود! چرا که سگی که زیاد پارس
کند پاچه نمی گیرد . رییسی باید نشان می داد که اتفاقا جنگ زمانی رخ می
دهد که دشمن ظاهر دوست به خود می گیرد. مثل وقتی که بشار اسد و جان کری
سر یک میز شام غذا خوردند و ششماه بعد جنگ شد!
آری. کافی بود رییسی همین چیزها را در مناظره ها عنوان می کرد و در مستند
خود نشان می داد. هیچ دروغی هم لازم نبود. اتفاقا این ترس واقعی بود. می
توانست رییسی در مستند خود آوارگان لیبی و عراق و سوریه را نشان دهد تا
مردم خود بفهمند چه خوابهای حشتناکی برایشان دیده شده و آمریکا مار زخم
خورده ای است که بعد از خلع سلاح ایران انتقامی هولناک از مردم ایران
خواهد گرفت.
کافی سخنان بن سلمان در اینکه بزودی جنگ را به داخل می کشد را نشان می داد.
اما متاسفانه رییسی فقط بر مساله اقتصاد تکلیه کرد و معلوم است که وقتی
پای جنگ در کار باشد مردم فساد را بر جنگ ترجیح می دهند.
من رییسی را به خاطر فضایل و سجایای اخلاقیش بسیار دوست دارم. اما اخلاق
تنها کافی نیست.