یکی از مسائل اخلاقی که در سازندگی انسان تأثیر بسزایی دارد، فروتنی و تواضع است. اهمیت این صفت اخلاقی در مقام شاگرد آن چنان است که حتی اگر لغزشی از استاد دید، نادیده بگیرد و چه زیباست استادی که پس از پذیرش اشتباه خود متواضعانه عذر خواهی کند.
و بندگان خداى رحمان، كسانىاند كه روى زمين با تواضع و فروتنى راه مىروند
آینه:
حکایت؛ مرحوم آخوند خراسانی صاحب کفایة الاصول در دوران تحصیل سختی‌های فراوان کشید تا به حدی در علم رسید که روزی در یک مسئله اصولی با استادش مرحوم شیخ مرتضی انصاری در هنگام درس آن‌قدر مناظره می کرد که هم دوستان و همکلاسی هایش به او لقب آخوند دادند، ایشان پس از شیخ انصاری به درس میرزای شیرازی حاضر شد و در آنجا درخششی بیشتر از خود نشان داد، نوشته‌اند گاهی آن‌قدر مباحثه استاد و شاگرد طولانی می‌شد که همه را مبهوت می‌ساخت.
روزی استاد بالای منبر تدریس نشسته بود و مطلبی را با استدلال بیان می‌کرد، آخوند اشکال گرفت، استاد در مقام پاسخ گوئی برآمد و دو سه بار شاگرد بر سخن خود پافشاری می‌کرد و استاد هم همچنین، بالاخره شاگرد برای احترام استاد ساکت شد. فردای آن روز میرزا که بر فراز منبر رفت قبل از هر سخنی گفت: در مورد مسئله دیروز حق با جناب آخوند بوده و نظر ایشان درست است.
باید درود فرستاد بر چنین استاد و چنان شاگردی.1
پی نوشت: 1.با اقتباس و ویراست از ماهنامه پاسدار اسلام منبع:حوزه