عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَسَنِ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ أَبِيهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص‏ حُبُّ أَهْلِ بَيْتِي نَافِعٌ فِي سَبْعَةِ مَوَاطِنَ أَهْوَالُهُنَّ عَظِيمَةٌ عِنْدَ الْوَفَاةِ وَ فِي الْقَبْرِ وَ عِنْدَ النُّشُورِ وَ عِنْدَ الْكِتَابِ وَ عِنْدَ الْحِسَابِ وَ عِنْدَ الْمِيزَانِ وَ عِنْدَ الصِّرَاط.

امام باقر(ع) از پدرش امام سجاد(ع)، امام سجاد نیز از پدرش(ع) روایت کرد رسول خدا(ص) فرمود: محبت اهل بیت من در هفت جایگاه هولناک سودمند است:

هنگام وفات،

در قبر،

هنگام رستاخیز،

 هنگام دادن نامه اعمال،

 هنگام محاسبه بندگان،

 هنگام سنجش اعمال

 بر پل صراط.

پی نوشت:

(فضائل الشیعه،  محمد بن علی بن بابویه«شیخ صدوق»، ص6).