عضو فرهنگستان علوم ایران گفت: در عالم «أَلَسْت» ازل و ابد جمع است. آنچه در زمان هست نیز در آنجا یکجا جمع است، زبان ما از حرف و صوت و نفس است، اما زبان وجود، رساترین، بلیغ‌ترین و آشکارترین است و همه بی‌درنگ بلی گفتند.
عقیق:داستان «عهد الست» همان چیزی است که در قرآن مورد اشاره قرار گرفته «وَإِذْ أَخَذَ رَبُّکَ مِنْ بَنِی آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَى أَنْفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ قَالُوا بَلَى شَهِدْنَا أَنْ تَقُولُوا یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِنَّا کُنَّا عَنْ هَذَا غَافِلِینَ» ولی حقیقت و ماهیت آن چندان روشن و واضح نیست؛ محدثان اسلامی بر اساس فهم برخی روایات بر این باورند که خداوند به هنگام آفرینش آدم، تمام فرزندان آینده او را به صورت موجودات ریز درآورد و به آنان گفت: «ألست بربّکم» آنان گفتند: «بلی»، سپس همگی را به صلب و پشت آدم بازگردانید. آنان هنگام خطاب الهی دارای عقل و شعور کافی بودند، سخن خدا را شنیدند و پاسخ او را گفتند. این پیمان به این خاطر از آنان گرفته شد که راههای عذر در روز رستاخیز را روی آنان ببندد.
غلامحسین ابراهیمی دینانی عضو فرهنگستان علوم ایران درباره معنی «أَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ» این چنین می‌گوید: این عالم، دهلیز و تنگناست، در عالم «الست» خداوند با زبان وجود صحبت کرد. وجود، زبان دارد و اساساً زبان، از آنِ وجود است، انسان ها در عالم الست به زبان وجود، با تمام هستی خود این صدای «أَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ» را درک کردند. وجود خودشان گوش بود و این صدا را از مکمن غیب شنیدند.
وی با اشاره به اینکه «أَلَسْتُ» به معنای آیا من نیستم پروردگار شما، می‌افزاید: «أَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ» یعنی شما «ربّ» نیستید، شما پرتو من هستید ذات من نیستید، این عالم، عالم تدریج است. در این زمانی که هستیم همه ازل و ابد وجود ندارد، همیشه در بیش از یک لحظه زندگی نمی‌کنیم.
دینانی با تأکید بر اینکه زمان کنونی ما تدریج است و در لحظات و لحظه لحظه زندگی می‌کنیم، تصریح می‌کند: در عالم «أَلَسْت» ازل و ابد جمع است. آنچه در زمان هست نیز در آنجا یکجا جمع است، زبان ما از حرف و صوت و نفس است، اما زبان وجود، رساترین، بلیغ‌ترین و آشکارترین است و همه بی‌درنگ بلی گفتند.
وی با اشاره به بیتی از شیخ بهایی «در روز الست «بلی» گفتی/امروز به بستر «لا» خفتی» ادامه می‌دهد: معنی «أَلَسْتُ بِرَبِّکُمْ» عجز وجودی نسبت به ذات حق تبارک و تعالی است، در آن عالم، اعتراف کردند و سپس تنزل کردند و آمدند به این عالم که پر از محدودیت‌ها و تنگناها است،این عالم دهلیز است، از یک منفذ بسیار تنگ این عالم وارد شدند و باید از این منفذ تنگ عالم عبور کنند.
عضو فرهنگستان علوم ایران در خصوص معنای «أَلَسْت» گفت: عالم ازل و الست یکی است و اگر «الست» به کار می‌بریم به خاطر تعبیر قرآن است، در عالم«أَلَسْت» همه انسان‌ها از بدو پیدایش تا انقراض عالم حضور داشتند، کل زمان در آنجا جمع بود، بنابراین به این پرسش ازلی همه پاسخ «بلی» دادند.