وی افزود: گاهی اوقات انسان در عرصه زندگی خود درگیر طوفان‌هایی از جانب عرصه‌های مختلف از جمله اجتماعی و سیاسی می‌شود؛ وقتی ارزیابی می‌کند مقدار کمی از عمر در یک آرامش و فراغت و در یک فضای دور از ابتلائات و گرفتاری‌ها می‌گذرد ؛ اولین اتفاقی که می‌افتد گرد و غبار به چشمانش می‌رود و چیزی را نمی‌بیند. نه تنها اشخاص را خوب نمی‌بیند حتی خودش را نیز خوب نمی‌بیند یا به عبارت بهتر اگر موقعیت خودش را درک نمی‌کند به آن اهمیت و عظمت فرصت و موقعیتی که در زندگی برایش حاصل شده آن را کاملاً نمی‌تواند در آن چهره واقع‌نگری مشاهده کند.
آیت‌الله سیداحمد علم‌الهدی خاطرنشان کرد: این که ما خودمان را در زندگی نمی‌بینیم گاهی از اوقات نسبت به اشتباهات پرونده‌مان نیز ناآگاه هستیم، مسائلی که زندگی‌مان را آلوده می‌کند نمی‌بینیم. یک لحظه چشمانش باز می‌شود در گوشه و کنار می‌بیند. اما آن ندیدن باعث می‌شود به انسان خسارت وارد شود. امتیازات و سرمایه‌هایش را نمی‌بیند. من اگر فرصت‌ها و سرمایه‌هایم را ندیدم و عمر مرتب در حال گذشت است. بعد متوجه شدم چنین سرمایه و فرصتی داشتم خیلی حسرت می‌خورم که استفاده نکردم. این حسرت را در امور مادی انسان باشد خیلی مهم نیست. اگر این حسرت در امور معنوی و اخروی ما حاصل شود باز هم یک طوری قابل جبران است. اما اگر این حسرت در زمانی برای ما حاصل شد خاک قبر چشمان ما را پر کرد. در عالم برزخ چشمان مان را باز می‌کنیم آن وقت حسرت خوردن خیلی سخت و دشوار است.
وی
با بیان اینکه هنر و مسئولیت شما مدیران هیئت‌ها ابزاری شده و در استخدام اهل‌بیت قرار
گرفته است، اضافه کرد: هنر و مسئولیتی که دارید یک ابزار شده در استخدام اهل بیت قرار
گرفته و دل‌ها به سمت اهل‌بیت کشیده می‌شود. وجود امام موسی کاظم(ع) در حدیثی می‌فرمایند:
خدا رحمت کند کسی که عشق مردم را به طرف ما بکشد. بعد دستور می‌دهند می فرمایند شما
که به این مسئله کاملاً وارد شدید که می توانید محبت مردم را به طرف ما بکشید و مرهون
دعای مستجاب ما قرار گرفتید به خاطر این همت و هنر و این موقعیتی که دارید در کشاندن
محبت مردم به طرف ما مرز قرار ندهید. همه عشق‌ها را به طرف ما بکشید و همه محبت ها
را به سمت ما متوجه کنید. این مسئولیتی که امام موسی بن جعفر در این رابطه به شما می‌دهند
مسئولیت سنگینی است .
نماینده ولی‌فقیه در مشهد، خاطرنشان کرد: عزیزی که نوکری اهل‌بیت نصیبت او شده یعنی اولاً در هر دلی عشق است به در خانه اهل‌بیت بیاورد و در دل‌ها هرچه عشق است به پای اهل‌بیت بریزد. به خاطر اینکه محور همه حکایت‌ها و تمام انسان‌سازی‌ها، تربیت‌ها و مجاهدت‌های عزت، اسلام و مسلمین، عشق و محبت است.
وی در مورد دلدادگی همراه با ولایتمداری، تأکید کرد: مرحوم علامه طباطبایی در تفسیر المیزان در یک جایی شیعه و تشیع را تفسیر می‌کنند که اصلاً شیعه به چه کسی می‌گویند؟ نتیجه آن این است تشیع و شیعه‌گری یعنی فرد دنبال سر این‌ها راه برود و اطاعت کند. از روی عشق اطاعت کند نه از روی اجبار و نه کراهت! از روی محبت و مودت دل به این‌ها بدهد. شیعه به آن کسی می‌گویند اول دل بدهد بعد دنبال سر این ها راه برود. اگر دل نداد دنبال سر اهل بیت راه رفت به هیج جا نمی‌رسد. حضرت فرمودند حرف ما را به مردم بگویید مردم تبعیت می‌کنند. یعنی انسان کاری کند اول دل بدهد برحسب دل دادن راه بیفتد و اطاعت کند. این که خیال می‌کند اهل‌بیت را دوست دارد و اطاعت نمی‌کند او دلداده است و یک اهل‌بیت و امام حسین(ع) خیالاتی را اطاعت می‌کند؛ این دل دادن نیست. خیلی از کسانی که اظهار عشقی به اهل‌بیت می‌کنند این دلدادگی نیست دلدادگی باید همراه با اطاعت بیاید.
آیت‌الله علم‌الهدی گفت: اگر واقعاً در مسئله اطاعت و رفتن وجودمان به دنبال مقام ولایت به اندازه مقداری زاویه داریم معلوم است که دلداده ولایت نیستیم. دلدادگی به معنای واقعی همچون دلدادگی امام زمان است؛ این ها مبانی اعتقادی ماست. اگر یک کسی در همه اندیشه‌ها و تفکراتش در فکر و ذهن و سلیقه با رهبری زاویه داشته باشد این عاطفه و احساس دارد ولی دلداده نیست.
وی با اشاره به آفتی در نوکری اهل‌بیت، خاطرنشان کرد: مقام شما مقام بالایی است و در عرصه نوکری بدترین آفت این است که ما از ارباب چشم بپوشیم و چشم به مردم داشته باشیم. حساب کنیم افراد چطور جذب ما می‌شوند و حساب نکنیم ارباب چه طوری می‌طلبند و چه‌طوری می‌پسندند. وی خاطرنشان کرد: این را قبول کنیم ارباب ما همان‌طور که آقاست و آثار آقایی حضرت سیدالشهداء(ع) را دیده‌اید و همان‌طور که آدم‌های کریم و سخاوتمند، کرامتشان به اوج می‌رسد از نظر طبیعی زودرنج هم هستند. وقتی این‌ها بدشان می‌آید انسان را رد می‌کنند. در خیلی از مکان‌ها نمونه‌هایی از عرصه نوکری اهل بیت دارم. آن کسی را که دوستش دارند همان طور که ردش می‌کنند که بفهمد و آن کسی که بدشان بیاید به گونه‌ای رد می‌کنند که درک نمی‌کنند.