ایشان ادامه دادند: در مورد توبه كردن نه رو به قبله بودن لازم است، نه غسل لازم است، بلکه فرد می تواند همان‌جا بگويد خدايا بد كردم! اشتباه كردم! مرا ببخش! اين روايتي است كه مرحوم مجلسي آن را نقل كرده، فرمود اگر يك وقت انسان در مجلسي که نشسته، گناهي که چندين سال قبل كرده به يادش آمده بايد خدا را شكر كند كه يادش آمده و استغفار كند. خدا كه قريب‌الاجابه است، سريع‌الرضاست، الآن هم گناه فرد را به یاد او انداخته تا استغفار كند.

معظم له در ادامه با اشاره به روایتی از حضرت سيدالشهداء(علیه السلام) اذعان داشتند: حضرت سيدالشهداء(ع) می فرماید دينداری خيلي از مردم مانند جویدن آدامس است! آدامس اثرش چيست؟ يك مقداري انسان آن را مي‌جود، وقتي به صورت تفاله شد، آن را دور مي‌اندازد. حضرت فرمود: «النَّاسَ‏ عَبِيدُ الدُّنْيَا وَ الدِّينُ لَعْقٌ عَلَي أَلْسِنَتِهِمْ‏ يَحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَايِشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَّ الدَّيَّانُون» فرمود برخی اسلامشان مانند آدامسي است که تا در كام اينها مَزه دارد آن را مي‌جوند، اما وقتی مزه خود را از دست داد آن را دور مي‌اندازند. چرا که به تعبیر امام، ایمانی در درون آنها نيست، بلکه فقط در همين محدوده زبان آنها است؛ خلاصه اسلام آنها در لسان است نه حلق