یک مؤمن واقعی باید در برابر دین خدا سخاوتمند باشد و آن را هم برای خود و هم برای دیگران بخواهد و مؤمنین و مؤمنات را امر به نیکی و نهی از بدی کند و البته اول باید از خوش و خانواده‌اش شروع کند، همان‌گونه که لقمان حکیم پسرش را نصیحت کرد.
پسرم! نماز را برپا دار، و امربه‌معروف و نهی از منکر کن آینه:
حکایت؛ یکی از آیات هشداردهنده قرآن مجید این آیه است: یا ایها الذین آمنوا قوا انفسکم و اهلیکم نارا و قودها الناس و الحجاره علیها ملائکه غلاظ شداد لا یعصون الله ما امرهم و یفعلون ما یؤمرون تحریم/ 6، ترجمه: ای کسانی که ایمان آورده‌اید خود و خانواده خویش را از آتشی که هیزم آن انسان‌ها و سنگ‌هاست نگه‌دارید، آتشی که فرشتگانی بر آن گمارده شده که خشن و سختگیرند و هرگز فرمان خدا را مخالفت نمی‌کنند و آنچه را فرمان داده‌شده‌اند، اجرا می‌نمایند.
هنگامی‌که این آیه نازل گردید شخصی از مؤمنان سخت تحت تأثیر قرار گرفت، به‌گونه‌ای که در گوشه‌ای نشسته و گریه می‌کرد و می‌گفت: من از نگهداری خود و کنترل هوای نفسم ناتوانم درعین‌حال طبق این آیه شریفه نگهداری خانواده و بستگانم از انحرافات، به من تکلیف شده است. رسول اکرم صلی‌الله علیه و آلِه و سلم به او فرمود: همین اندازه برای تو کافی است که همان‌گونه که خود را امر به نیکی‌ها و نهی از بدی‌ها می‌کنی، خانواده و بستگان خود را نیز امر به خوبی‌ها و نهی از بدی‌ها کنی و وظیفه واجب تو از این حد، بیشتر نیست.1
پی نوشت: 1.با اقتباس و ویراست از کتاب هزار و یک حکایت قرآنی منمبع:حوزه