امام علی (ع) که به گفته رسول خدا (ص) پدر معنوی امت اسلامی است، به امام حسن (ع) در مورد نیکی کردن به دیگران می‌فرماید: به ديگران نيكى كن، همانگونه كه خواهى به تو نيكى كنند. آنچه از ديگران زشت مى‌دارى از خود نيز زشت بدار. آنچه از مردم به تو مى‌رسد و خشنودت مى‌سازد، سزاوار است كه از تو نيز به مردم همان رسد.

 

امام علی (ع) ادامه می دهد: آنچه نمى دانى مگوى، هر چند ، آنچه مى دانى اندك باشد و آنچه نمى پسندى كه به تو گويند، تو نيز بر زبان مياور و بدان كه خودپسندى، خلاف راه صواب است و آفت خرد آدمى. سخت بكوش، ولى گنجور ديگران مباش و چون راه خويش يافتى، به پيشگاه پروردگارت بيشتر خاشع باش. 

 

امام علی(ع) در این نامه که گویی برای تمام انسان های آزاده جهان به نگارش در آمده به فرزند ارشد خود می فرماید: بدان كه در برابر تو راهى است، بس دراز و با مشقت بسيار. پيمودن اين راه را نياز به طلب است، به وجهى نيكو. توشه برگير بدان مقدار كه تو را برساند، در عين سبك بودن پشتت از بار گران. پس بيش از توان خويش بار بر پشت منه كه سنگينى آن تو را بيازارد. هرگاه مستمند بينوايى را يافتى كه توشه‌‌ات را تا روز قيامت ببرد و در آن روز كه روز نيازمندى توست، همه آن را به تو باز پس دهد، چنين كسى را غنيمت بشمار و بار خود بر او نه و فراوانش مدد رسان. اكنون كه بر او دست يافته‌ اى، بسا ، روزى او را بطلبى و نيابى و نيز غنيمت بشمر كسى را كه در زمان توانگريت از تو وام مى‌طلبد تا در روز سختى به تو ادا كند. 

 

همچنین امام در ادامه می فرماید: بدان كه در برابر تو گردنه‌اى است بس دشوار. كسى كه بارش سبكتر باشد، در گذر از آن نيكو حال تر از كسى باشد كه بارى گران بر دوش دارد و آنكه آهسته مى‌رود، از آنكه شتاب مى‌ورزد، بدحال‌تر بود. جاى فرود آمدن از آن گردنه يا بهشت است يا دوزخ . پس، پيش از فرود آمدنت، براى خود پيشروى فرست و منزلى مهيا كن. زيرا پس از مرگ، خشنود ساختن خداوند را وسيلتى نيست و راه بازگشت به دنيا بسته است.