بمناسبت ٢١ امين سالگرد ارتحال حضرت آيت الله رحماني خليلي
در آخرین روزهای سال ۱۳۷۴ آیت‌الله شیخ ابوالقاسم رحمانى خلیلی از مجتهدان حوزه علمیه دار فانی را وداع گفت؛ عالمی که علامه حسن‌زاده آملی درباره‌اش گفته بود:«آیت‌الله رحمانی خلیلی در انفس به سر می‌بردند و ما در آفاق».
عقیق:آیت‌الله شیخ ابوالقاسم رحمانى خلیلی در سال 1302 شمسى در روستای خلیل‌محله بهشهر متولد شد. پدرش آیت‌الله شیخ محمد‌باقر هزار جریبى مازندرانى از علماى مشهور بهشهر بود.
شیخ ابوالقاسم در سن دوزاده سالگى براى فراگیرى علوم اهل بیت(ع) به حوزه علمیه آیت‌الله کوهستانى رفت و بعد از فراگیرى رسائل و مکاسب نزد این استاد حوزوی، به نجف اشرف هجرت کرد و در سال 1325 نزد آیت‌الله حاج میرزا حسن یزدى و شیخ صدرا بادکوبه‌اى «کفایة الاصول» را آموخت و پس از اتمام سطح، دوازده سال از دروس خارج حضرات آیات سید محسن حکیم، سید محمود شاهرودى، سید ابوالقاسم خویى و میرزا هاشم آملى کسب فیض کرد و در سال 1338 با کسب اجازه اجتهاد از حضرات آیات گلپایانی، نجفی مرعشی و امام خمینی (ره) به زادگاهش برگشت.
آیت‌الله رحمانى خلیلی در زادگاه خود حوزه علمیه و مسجد و حسینیه‌ای را به همت اهالی روستا بنا کرد و 10 سال بعد به تهران رفت و امامت جماعت مسجد شفا (واقع در خیابان مجاهدین) شد و در مدرسه چهل‌ستون و مدرسه شیخ عبدالحسین نیزبه تدریس مکاسب و کفایه پرداخت. سپس در سال 1364 به حوزه علمیه قم رفت و تدریس خارج فقه و اصول را ادامه داد.
سرانجام آیت‌الله رحمانى خلیلی روز یکشنبه 27 اسفند 1374 پس از نماز صبح هنگام قرائت زیارت عاشورا در سن 72 سالگى بدرود حیات گفت.
پیکر این عالم ربانی پس از اقامه نماز توسط آیت‌الله فاضل لنکرانى با حضور دیگر اساتید حوزه علمیه از جمله علامه حسن‌زاده آملی و آیت‌الله جوادی آملی به زادگاهش (شهر خلیل) انتقال یافت و در مدرسه‌اى که خود بنا نهاده بود، به خاک سپرده شد.
علامه ذوالفنون حسن‌زاده آملی درباره وی گفته بود: «آیت‌الله رحمانی خلیلی در آفاق به سر می‌بردند و ما در انفس».
از جمله تألیفات وی می‌توان به «تفسیر سوره حمد، شرح اجتهاد و تقلید عروة الوثقى، علم نحو، رسالة فى المشتق و شرح تبصرة المتعلمین علامه حلى» اشاره کرد.