-61بدون ضرورت، مرثيه را تکرار نکنيم و از دوباره خواني بپرهيزيم.
-62ميتوانيم از آيات، روايات، شعر، داستان و خاطره، مثال و تشبيه، ضرب المثل، آمار و اخبار صحيح و دقيق، سخنان عالمان و بزرگان و دانشمندان نظير حضرت امام خميني - قدس سره الشريف - و جملات و قطعههاي ادبي و زيبايي که متناسب با موضوع و محتواي مرثيه باشند استفاده نماييم.
-63اگر در خواندن مرثيه داراي سبک خاصي هستيم، آن قدر تمرين و ممارست داشته باشيم تا آن سبک را از دست ندهيم.
-64 در آغاز راه ميتوانيم پيش از مرثيه خواني چند نفس عميق بکشيم، تا ترس و دلهرهي ما از بين برود و آرامش جاي آن را بگيرد.
-65بطور طبيعي مرثيه خواني کنيم و خود را به تکلف و زحمت نيندازيم.
-66نزد عموم از به کارگيري کلمات و لهجهي خاص و محلي در مرثيه خواني خودداري کنيم و از داشتن تکيه کلام پرهيز نماييم.
-67 تا ميتوانيم از ابتکار و خلاقيت و ذوق و سليقهي خود و ديگران در انتخاب مراثي و کيفيت بيان و شيوهي آغاز و پايان آنها استفاده کنيم.
-68اگر در خواندن مرثيه اشتباهي کرديم، در همان جلسه و اگر نتوانستيم در جلسهي بعد، آن اشتباه را تصحيح نماييم.
-70 به مرثيهاي که ميخوانيم، خودمان اعتقاد داشته باشيم، تا اين اعتقاد در شنوندگان نيز تاثير معنوي و عاطفي بگذارد.
-71 کيفيت بعضي گريه کردنها زننده است، از انجام چنين گريههايي خودداري کنيم.
-72از دروغها و تحريفاتي که در مرثيهها صورت گرفته است با اطلاع باشيم تا آنها را نخوانيم.
-73 مواظب باشيم براي گرياندن مردم، مرثيهها را کم و زياد و تحريف نکنيم تا مثلا سوزناک شوند و مردم را به گريه اندازند.
-74اگر نگاه جمعيت يا افراد خاصي مانع مرثيه خواني ما ميشود، ميتوانيم گاهي چشمان خود را روي هم بگذاريم.
-75 توجه داشته باشيم که مرثيه خواني با زبان محاورهاي دلنشينتر از مرثيه خواني با زبان مکاتبهاي است.
-76 مرثيه خوان با تجربهاي ميگفت: «مراثي و اشعار مربوط به آن را پيش از خواب حفظ کنيد تا در ذهن شما کاملا نقش ببندد».
-77 از هر حالت و يا حرکتي که متناسب با مرثيه خواني و شخصيت مرثيه خوان نباشد خودداري کنيم.
-78 براي مرثيه خواني و جاري ساختن اشکها، سعي کنيم احساسات و عواطف شنوندگان را برانگيزانيم.
-79 براي برانگيختن شور و احساس شنوندگان بايد خودمان در هنگام مرثيه خواني شور و سوز و احساس نيز داشته باشيم.
-80 بين محتواي مرثيه و شرايط و احساسات شنوندگان ارتباط برقرار کنيم، تا غم و اندوه بيشتري را احساس نمايند و اشک بيشتري را جاري سازند.