حجت الاسلام و المسلمین پیروزمند عضو هیأت علمی فرهنگستان علوم اسلامی و یکی از شاگردان علامه سید منیرالدین حسینی در این جلسه با مهم دانستن مقام ذکر و بر شمردن علما از مصادیق بارز ذکر، ایراد سخنرانی کردد.

متن پیش رو گزارشی از سخنان حجت الاسلام پیروزمند در مقام بزرگداشت حضرت صدیقه طاهره(س) و یادبود استاد گرانقدر سید منیرالدین حسینی می باشد.

اهمیت ذکر

حجت الاسلام و المسلمین علیرضا پیروزمند عرفه را نقطه مرکزی حج دانست و با ذکر روایت نبوی «الحج عرفه» درک عرفه را برابر با حج خواند و در عین حال وظیفه اصلی حاجی را در حج، ذکر قلمداد کرد و با قرائت آیه «لَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَنْ تَبْتَغُوا فَضْلًا مِنْ رَبِّکُمْ فَإِذَا أَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفَاتٍ فَاذْکُرُوا اللَّهَ عِنْدَ الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ وَاذْکُرُوهُ کَمَا هَدَاکُمْ وَإِنْ کُنْتُمْ مِنْ قَبْلِهِ لَمِنَ الضَّالِّینَ» درک حج و عرفه را برای حاجی مقدمه ورود به مقام ذکر توصیف کرد.

آثار ذکر

وی با استناد به آیه «الا بذکر الله تطمئن القلوب»، اطمینان قلب را یکی از آثار ذکر می داند و رقت قلب را ویژگی ذاکر دانسته و با استفاده از آیه «إِنَّمَا المُؤمِنونَ الَّذینَ إِذا ذُکِرَ اللَّهُ وَجِلَت قُلوبُهُم وَإِذا تُلِیَت عَلَیهِم آیاتُهُ زادَتهُم إیمانًا وَعَلیٰ رَبِّهِم یَتَوَکَّلونَ» ترسا بودن قلبی را یکی دیگر از آثار ذکر بیان کرد.

ذکر موجب ضیق جبهه مقابل مومنین می شود و این نکته از آثار اجتماعی ذکر می باشد که در صورت اهل ذکر بودن جامعه مومنین موجب دلهره در دشمنان می شود.

پیدا کردن اسوه و الگو را در آیه «لقد کان لکم فی رسول الله أسوة حسنة لمن کان یرجوا الله و الیوم الاخر و ذکر الله کثیراً» اثر ذکر دانستند و برقرار کردن پیوند بین انسان و معصومین(ع) را در سایه ذکر برشمردند.

موانع ذکر

آیه شریفه «لَقَدِ اسْتَحْوَذَ عَلَیْکُمُ الشَّیْطانُ فَأَنْساکُمْ ذِکْرَاللّهِ الْعَظیمِ» مشیر به مانع بودن شیطان در ذاکر بودن انسان است که در مقابل، در صورت ذاکر بودن، انسان از شیطان مصون است که مظاهر دنیا در رتبه بعد مانع می شود،«یا ایها الذین امنوا لا تلهکم اموالکم و لا اولادکم عن ذکر الله و من یفعل ذلک فاولئک هم الخاسرون»

معصومین مصداق اتم ذکر 

عضو هیأت علمی فرهنگستان علوم اسلامی قم در ادامه افزود: وجود اولیاء الهی ذکر است و لی نکته مهم این است که فعل و تقریر معصوم نیز همانند وجود خودشان ذکر است. مثل ذکر(یادآوری) حضرت صدیقه طاهره (س) نسبت به مردم در مورد قضایای حضرت علی و پیامبر اکرم (علیهما السلام) و اتفاقات پس از رحلت پیامبر اکرم(ص) که زنان مهاجر و انصار برای تسلای خاطر حضرت زهرا(س) در خانه ایشان حضور به هم رسانیدند و حضرت با ذکر مناقب امیرالمومنین(ع) به مذمت مردان مهاجر و انصار در عدم یاری علی (ع) برای گرفتن حق مسلمشان پرداختند و یا خطبه فدکیه که ایشان یادآور مقامات معصومین و احکام شریعت شدند و امت اسلام را قبل و بعد از بعثت مقایسه کردند و بالاخره ماجرای حضور خلفا در منزل ایشان. که حضرت با بزرگواری آن ها را به خدمت پذیرفتند و حدیث «فاطمة بضعة منّی من سرّها فقد سرّنی و من سأها فقد سأنی» را متذکر شدند و آن ها نیز  تأیید کردند و پس از آن حضرت فرمودند که در هر نماز دشمنان و مخالفان ولایت را لعن می کنند و بدین صورت تولی و تبری را با اتمام حجت بر مردم نشان می دادند.

علما ادامه دهنده راه پیامبران

یکی از جهات علما نیز ذکر بودن وجود آن هاست که قلم و فعل آن ها نیز باید اینچنین باشد. امام صادق(ع) می فرماید: «إذا کان یوم القیامه جمع الله عزّ و جلّ الناس فی صعیدٍ واحدٍ و وضعت الموازین فتوزن دماء الشهدا مع مداد العلماء فیرحجّ مداد العلماء علی دماء‌الشهداء».

پس شأن عالم، ذکر است. چون «النظر الی وجه العالم عباده»، کما اینکه مرحوم سید منیر الدین حسینی، مجلسشان، مجلس ذکر بود . سکنات ایشان ذکر بود. برای خودش در قبال حضرات معصومین (ع) که هیچ در قبال علمای دیگر نیز شأنی قائل نبود، و دارای اخلاص، تواضع و غیرت دینی بود و از کسی طلبکاری نمی کرد و این معنای واقعی ذکر است. عمیق ترین دستاورد انقلاب را به یادگار گذاشت ولی با این وجود از کسی انتظاری نداشت بلکه خود را دائما مسوول می دانست و پس از رحلت ایشان مقام معظم رهبری هم یادآور شدند که ایشان به انقلاب خدمت می کردند بی منت و بی هزینه.

مجلس درس ایشان مجلس ذکر بود، در میان بحث علمی، بحث اخلاقی را پیش می کشیدند و عجب را مایه فساد علم می دانستند.