در گزارش زیر به موضوع وسوسه شیطان که باعث لغزش انسان می شود و همچنین دعاهایی که باید برای دوری از گناه خوانده شود، می پردازیم.
عقیق: هر انسانی به طور طبیعی ممکن است در مواقعی از زندگی خود و در رویارویی با برخی از رویدادها دچار لغزش شود.
وجود
غرایز در انسان که باعث کشش او به سمت برخی از مسائل می شود، طبیعی و در
عین حال تا میزانی قابل کنترل است همانگونه که بزرگان دینی ما تا حد قابل
توجهی توانستند نفس خود را کنترل کنند و به گناه آلوده نشوند.
در
عین حال راهکارها، دعاها و ذکرهایی نیز وجود دارند که با خواندن آن ها
انسان تا میزان زیادی، از کشیده شدن به ورطه گناه دور می ماند.
آیات قرانی برای دوری از گناه وبهترین ذکر برای دوری شیطان
إِنَّ الشَّیْطَانَ لَکُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا :در حقیقت، شیطان دشمن شماست، شما [نیز] او را دشمن گیرید.(فاطر، 6)
أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّیْطَانَ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ :شیطان را مپرستید، زیرا وی دشمن آشکار شماست؟ (یس، 60)
إِنَّ الشَّیْطَآنَ لَکُمَا عَدُوٌّ مُّبِینٌ :در حقیقت شیطان برای شما دشمنی آشکار است. (اعراف، 22)
نکته
این جاست که باید دشمن بودن شیطان را حقیقتاً باور کنیم و او را به راستی
دشمن خودمان بدانیم. وقتی این نگاه و دیدگاه در مورد شیطان برای ما مسجّل
شود، افکاری که بر قلب ما وارد می شود را حق نمی بینیم چرا که می دانیم این
ها پیام های دشمن است و او می خواهد ما را به راه خودش بکشاند نه راه
حقیقت ...
در سوره یوسف آمده است:
وَ
مَا أُبَرِّیءُ نَفْسِی إِنَّ النَّفْسَ لأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلاَّ
مَا رَحِمَ رَبِّیَ:هرگز نفس خویش را تبرئه نمی کنم؛ نفس، بسیار انسان را
به بدی ها فرمان می دهد، مگر این که لطف و رحمتی از جانب خداوند، نصیب
انسان گردد. (یوسف، آیه 53)
همچنین آیاتی دیگر از پیروی هوای نفس
نهی می کند:وَ لاَ تَتَّبِعِ الْهَوَیَ فَیضِلَّک؛ (ص، آیه 26) هرگز
متابعت هوا مکن که تو را از راه خدا گمراه می کند.
وَ أَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّه وَنَهَی النَّفْسَ عَنِ الْهَوَیَ فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوَی؛ (نازعات، آیه 40 ـ 41) اما کسی که بترسد از مقام پروردگار خویش، و باز دارد نفس را از پرستش هوا، بهشت، جایگاه او خواهد بود.
ما انسان را آفریدهایم و میدانیم که نفس او چه وسوسهای به او میکند، و ما از شاهرگ [ او ] به او نزدیک تریم.
اصولا
از دیدگاه قرآن بزرگ ترین خطری که انسان را تهدید می کند، نفس اماره است،
تا آن جا که ممکن است انسان آن را معبود و خدای خود قرار دهد.
أَفَرَءَیتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَـَهَهُ هَوَیه؛ (جاثیه، آیه 23) آیا دیدی کسی که معبود خود را هوی و هوس خویش قرار داده بود.
امام
علی (علیه السلام) در این باره فرمود:« نفس، بسیار انسان را به بدی فرمان
می دهد، پس کسی که به او اعتماد کند، به او خیانت می کند، و کسی که به او
اتکا کند، او را هلاک می کند.» (محمد محمدی ری شهری، میزان الحکمه، ج 10، ص
1300) وسوسه شیطان
قرآن
کریم تصریح می کندکه قلمرو نفوذ شیطان در انسان فقط در حد وسوسه و جلوه
دادن و زینت دادن خیالی یک امر باطل است، که با عناوین وسوسه، تزیین و
تسویل بیان شده است . او هیچ گونه اکراه و اجباری بر انسان ندارد. این حقیقت را قرآن کریم از زبان شیطان چنین نقل می کند:
شیطان در قیامت خطاب به گمراهان می گوید:در دنیا هیچ
گونه قدرت و تسلطی بر شما نداشتم جز اینکه شما را به سوی باطل فرا خواندم و
اجابت کردید. پس مرا بر گمراهی خویش ملامت نکنید، بلکه خود سزاوار سرزنش
هستید.
به ما گفته شده وقتی دیدید که از هر نظر تحت فشار و سلطه
شیطان و حمله شیاطین قرار گرفتید ذکر لاحول و لاقوة الا بالله العلی العظیم
را زیاد بگویید و بعد که آرامش پیدا کردید صلوات بفرستید که نورانیت وارد
قلبتان شود ...
بله در موقعیت گناه و معصیت و وسوسه ها بلافاصله باید به خدا پناه ببریم؛
اهل
تقوا هرگاه شیطانی به سراغ آن ها می آید، بر گرد آنها می چرخد القائاتی را
به او وارد می کند یک دفعه به یاد خدا می افتند، بعد مبصر می شود و می فهد
این فکر مال خودش نیست در نتیجه آن را کنار می زند و همین که کنار می زند
آرام می شود ...
نكته مهمی كه درباره ذكر خدا بايد مراعات شود
استمرار آن است. شيطان هرگز از تعدي نسبت به انسان صرف نظر نمي كند،
بنابراين بايد عامل دفع يا رفع آن نيز استمرار داشته باشد.
از اين رو به «ذكر كثير» امر شده است. «يا ايها الذين آمنوا اذكروا الله ذكرا كثيرا»(احزاب، آيه 41)
يكي
از مهمترين نمونه های ذكر، تلاوت قرآن است. سعی كنيد از هر فرصتی براي اين
منظور استفاده كرده، آيات قرآن را با توجه به معانی و مفاهيم آن قرائت
نمائيد. مخصوصا شب ها سوره واقعه را بخوانيد. درباره فضيلت تلاوت اين سوره
از پيامبر عظيم الشأن اسلام نقل شده كه فرمود: كسی كه سوره واقعه را
بخواند، نوشته می شود كه اين فرد از غافلان نيست. (تفسير مجمع البيان، ج9 ص212، به نقل از تفسير نمونه، ج23 ص194) منبع:میزان