به احترام دلريش

شاید بعضی هیئت‌ها باشند هنوز که برای گریاندن مستمعینشان متوسل به روضه‌هایی می‌شوند که سند محکمی ندارد. اما خصوصیت مداحان دلریش این بوده است که هیچ موقع روضه‌ای را نخوانده‌اند که واقعیت نداشته باشد. یا روضه‌هایی که وهن مقام اهل بیت عليهم السلام باشد. اينجا حتی روضه‌هایی که سندشان قوی است اما به قول معروف روضه مکشوفه است خوانده نمی‌شد.

دلریشی‌ها بدون شنیدن این روضه‌ها و تنها با اشعاری که مدح اهل بیت عليهم السلام است اشک محبتشان جاری می‌شود. اين هيئت به نوعي مجمع الذاکرین است و تنها یک ذاکر مجلس را نمی‌گرداند.

یکی دیگر از رسم‌هایی که در هیئات دلریش تبریز و تهران بوده و هست این است که مداحی که بعد از یک مداح دیگر می‌خواند ادامه‌‌ همان روضه‌ای را می‌خواند که نفر قبلی او خوانده و هنر اين ذاکران گرداندن مجلس با شعر آن هم از حفظ است و روضه‌هاشان را هم در قالب شعر می‌خوانند.

تاسيس هيئت تهران

فعاليت انقلابي

خصوصیت دیگر دلریش این بوده است که این هیئت منحصر به ذکر فضائل و مصائب اهل بیت عليهم السلام نبوده و از قبل از انقلاب نسبت به حوادث و مسائل روز بی‌تفاوت نبوده و عکس العمل نشان می‌داده است. دلریشی‌ها و خصوصا حاج مهدی فیضی اعتقاد داشتند که امام حسینی بودن فقط به گریه کردن و روضه خواندن برای امام حسین عليه السلام نیست بلکه امام حسینی کسی است که پیرو مولایش باشد و هیئتی نمی‌تواند نسبت به زمان خودش بی‌تفاوت باشد. هیئت دلریش هیئتی سیاسی بوده است و پیش از انقلاب کسانی مثل آیت الله امامی کاشانی و آیت الله موحدی کرمانی و فخرالدین حجازی از سخنرانان هيئت بوده‌اند و مرحوم حاج مهدی فیضی در شرایط خفقان پیش از انقلاب، علنا در هیئت شاه و خاندان پهلوی را لعن می‌کرد و علیه رژیم گذشته موضع گیری می‌کرد. همین مساله باعث شده بود که ایشان با برخی از مسئولین هیئت‌های نامدار گذشته که فريب امنیت ظاهری کشور را خورده بودند و در مجالسشان شاه را دعا می‌کردند در هیئت‌ها درگیر شوند. موضع گیری‌های سیاسی سبب شد افرادی که نمی‌توانستند این مسائل را بپذیرند از هیئت جدا شوند و هیئت‌های دیگری تاسیس کنند. البته همه این افراد همیشه احترام حاج مهدی فیضی را به عنوان استاد و بزگ‌تر نگه می‌داشتند.

حاج مهدی فیضی درخصوص برخی از این هیئت داران که چندان با انقلاب همراه نبودند و در سال‌های اول بعد از انقلاب از دنیا رفتند می‌گفتند که امام حسین عليه السلام این‌ها را خرید تا به مقابله با انقلاب نیایند و حرمتشان از بین نرود. اکنون نیز هیئت دلریش طبق‌‌ همان سیاست‌ها و برنامه‌های گذشته‌اش می‌چرخد و فرزندان مرحوم حاج مهدی فیضی جای خالی پدر خود را به خوبی پر کرده‌اند.

عزاداري با معرفت

علاوه بر جلساتی که دراعیاد و عزاداری‌ها در اين هيئت برگزار می‌شود هر صبح جمعه درحسینیه هیئت بر پاست. درشب‌های ماه مبارک رمضان هم در کنار دیگر هیئت‌های تهران که ازبعد افطار تا سحر هرکدام درگوشه وکنار شهر برنامه‌های مختلف مناجات و روضه برپا می‌کنند، هیئت از نیمه شب پایگاه آن‌هایی می‌شود که می‌خواهند شبشان را با ذکر و روضه بگذرانند. شب زنده دارانی که خیلی‌هایشان آذری زبان نیستند و همین حضور باعث شده که ذاکران این هیئت کمتر شعرهای ترکی بخوانند. برنامه شب‌های ماه رمضان دلریش با قرائت قرآن شروع می‌شود با دعای افتتاح و سخنرانی ادامه پیدا می‌کند و در پایان هم با روضه اهل بیت سفره را جمع می‌کنند. رسم روضه خواندنشان هم هنوز مثل گذشته است، شعر می‌خوانند بدون اینکه روضه‌های مکشوفه باشد اما مستمعین با همین اشعار گریه می‌کنند طوری که اگر از بیرون وارد هیئت شوی فکر می‌کنی که لابد روضه گودال خوانده‌اند که این‌ها اینطور اشک می‌ریزند.