در ادامه مشروح بیانات حجت‌الاسلام «میرزامحمدی» کارشناس امور مذهبی را می‌خوانیم.

سخن پیرامون صفات مهدوی در زیارت آل‌یاسین است، زیارتی که وجود نورانی حجةابن‌الحسن(ع) خودشان مشابه عبارت آن را انشاء فرموده‌اند و این دعا را مانند نسخه‌ای برای رفع گرفتاریها  و مشکلات بسیار خاص بیان کرده‌اند و ‌فرموده‌اند اگر توجه به پروردگار عالم و تقرب به خدا را اراده کردید این زیارت را بخوانید که به بهانه این زیارت هم تقرب به خدا حاصل می‌شود و هم توجه به اهل‌بیت. یکی از القاب امام زمان (عج) در این زیارت «السلام علیک یا تالی کتاب الله» است؛ سلام بر تو آقایی که تالی کتاب خدا هستی که می‌توان این عبارت را نظارت‌کننده بر تلاوت‌کننده آیات قرآن معنی کرد.

وجود مبارک امام زمان (عج) هم تراز و هم‌سنگ قرآن‌کریم است و  زمانیکه از عبارت «تالی» استفاده می‌شود همین عبارت را راجع‌به امام بکار می‌بریم و  تنها در مقایسه با قرآن می‌شود ایشان را مقایسه ‌کرد.

پیامبر اکرم (ص) این دو را در حدیث ثقلین هم‌وزن هم قرارا می‌دهند و اگر کسی بخواهد وجود امام را بفهمد بدون قرآن نمی‌تواند بفهمد و بشناسد، زیرا معرِّف باید روشن‌تر از معرَّف باشد و یا حداقل مساوی باشد و الاّ معرفت به امام زمان ناقص خواهد بود.

بزرگترین و با فضیلت‌ترین آیه، امام زمان(عج) است

پروردگار، خالق امام است و خالق امام در این کلام نورانی که امام علی (ع) در خطبه 147 که خدا در قرآن به خلائق‌اش تجلی کرده است می‌فرمایند: «فتجلّی لهم سُبحانه فی کتابه من غیر أن یکونوا رأوه» قرآن کلام پروردگار و تجلی الهی است  و خدا در قرآن که تجلی خود اوست، وجود امام را به زیباترین وجه تعریف کرده است. «وَ مِنْ آیَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ». طبق این آیه، اگرچه این عالم، نشانه پروردگار است پس وجود امام آیت‌الله‌العظمی است و بزرگترین و با فضیلت‌ترین آیه، امام زمان(عج) است.

 امیر‌المومنین(ع) در جنگ جمل خطاب به جوانی که قرآن را حمایل کرده و شمشیر می‌زد، فرمودند: آنچه بر گردن انداخته‌ای چیست؟ جوان گفت: سوره «نبا». حضرت آیات سوره را خوانده و فرمودند: خبر بزرگی که امت در مورد آن دچار اختلاف شده‌اند، چیست؟ جوان گفت: معاویه به ما گفته است که تفسیر قرآن ممنوع است. حضرت دست خود را برسینه‌ خود گذاشته و فرمودند: «اَنا نَبَأُ العَظیم ما لِلّهِ آیَة‌ٌ اَکبَرُ مِنّی» من نبا عظیم هستم خدا نشانه‌ای بزرگتر از من  علی ندارد. در دعای ندبه به امام زمان(عج) عرضه میداریم «یابن نبا العظیم»، همچنین در زیارت امیرالمومنین(ع) می‌خوانیم «السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا النَّبَأُ الْعَظِیمُ» آن خبر بزرگی که امت در مورد آن دچار اختلاف شده‌اند، وجود مبارک امیرالمونین(ع) است.
امام، مفسّر و مبیّن حقیقی قرآن است

عبارت بعدی «اَلسَّلامُ عَلیکَ یا تالیَ کِتابِ اللهِ وَ تَرجُمانَه» است؛ ترجمان به زبان ساده و در ادبیات فارسی که برگرفته از ادبیات عرب است، مترجم به کسی اطلاق می‌شود که غیر از زبان مادری‌، قادر به صحبت به زبان دیگری هم باشد. اما در لسان روایات، مترجم یا ترجمان به معنای مفسّر و مبیّن حقیقی قرآن است. اگرچه به معنی اول آن هم، تمرکز کنیم اعتقاد جازم ما به این است که وجود امام، عالم به همه زبان‌ها است. زبان حیوانات، جمادات، جنها و انسانها و زبانهایی غیر از عربی. امام عالم به تمام زبانها و زمانها است که در روایات ما شواهدی وجود دارد. مرحوم «قطب راوندی» که قبر ایشان در حرم حضرت معصومه (س) است و مرحوم مرعشی به ایشان ارادت زیادی داشتند؛ ایشان از  علمای اعلام شیعه در قرن نهم هستند که کتابی دارند به نام «الخرائج و الجرائح» که در این کتاب روایتی از امام حسین (ع) آورده و از سیدالشهدا(ع) درباره زبان حیوانات سوال می‌کنند، که حیوانات با زبان مخصوص خود چه صحبتی با پروردگار خود می‌کنند؟ سیدالشهدا(ع) فرمودند: «فلان حیوان، بازمزمه‌های خود در حال تسبیح خداوند است». پس امام عالم به زبان حیوانات هم بودند.