در بخشی از وصیت شهید «عباس حسنی» نامه آمده است: پروردگارا خوشحالم از اینکه توانستم به ندای مظلومانه امام حسین(ع) با ایثار جانم جواب مثبت داده باشم. خدایا پروردگارا از شما می‌خواهم که پیکرم در راه شما قطعه قطعه گردد و با این همه بار گناه و خجالت بحضور شما نرسم. پروردگارا شکر می‌کنم شما را که مرا از سربازان خودت قرار دادی. پروردگارا من خودم را لایق شهادت نمی‌دانم ولی آنقدر رحمت و محبت شما فراوان است که مرا بحضور خودتان پذیرفتید.
شهید «امیرعلی حسنی» متولد سال 44 بود که هفتم اسفند سال 62 در منطقه فکه به شهادت رسید. او در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد:ای بچه‌های محل من شما را خیلی دوست داشتم و در آن دنیا هم شما را دوست خواهم داشت.فقط می‌خواهم از این دنیا دل کنید و همگی با هم در آن دنیا باشیم.
شهید «محسن حسنی» متولد سال 46 بود که در نوزدهم اسفند سال 63 در منطقه هوالعظیم سربت شهادت را نوشید. او نیز در بخشی از وصیت‌نامه خود می‌نویسد: پدرم بدان اگر من شهید شدم زحماتت هدر نرفته بلکه روز محشر در مقابل ابا عبدالله(ع) رو سفید خواهی بود. مادر عزیز و مهربانم مرا حلال کن که اگر حرفهایت را گوش نکردم.مادر مطمئن باش که در روز قیامت جلوی حضرت فاطمه(س) روسفید هستی.