آرزويم بود پنجره‌اي رو به بهشت داشته باشم، قاب كوچكي كه از درون آن به آرامش نيك سيرتان و زيبايي آفرينش بنگرم. دلم مي‌خواست گريزگاهي از دنياي پر هياهوي خاكي به آسمان داشته باشم تا هر زمان كه از خود بي‌خود شدم، از آن‌جا به عرش عروج كرده و دل و ديده از فرش بركنم.
بهشت من... اما اين‌جا بر زمين خفته و درش بر هر عاشقي گشوده است.
211005