قال الصادق علیه السلام « مَنْ كَانَ لَهُ دَارٌ وَ احْتَاجَ مُؤْمِنٌ إِلَى أَنْ يَسْكُنَهَا فَمَنَعَهُ إِيَّاهَا قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مَلَائِكَتِي عَبْدِي بَخِلَ عَلَى عَبْدِي بِسُكْنَى الدُّنْيَا وَ عِزَّتِي لَا يَسْكُنُ جِنَانِي أَبَداً.»

امام صادق علیه السلام فرمودند: هر كس خانه‏اى داشته باشد و مؤمنى به سكونت در آن نيازمند باشد و آن را از او دريغ دارد، خداوند به فرشتگان خطاب مى‏كند: اى فرشتگان من، بنده ‏ام نسبت به اسکان بنده ديگرم در دنيا بخل ورزيد، به عزّتم سوگند هرگز در بهشت من جاى نخواهد گرفت.

پی نوشت:

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص241