عقیق: پس از توحید و اعتراف به رسالت من ، دوستی کردن با اهل بیت من است ، این خانه و خانواده ای که به خواست خدا و اراده او نجاست و پلیدی از آنان به دور و همگی طاهرند . ای ابوذر بدان که خداوند اهل بیت من را در میان امتم ، همچون کشتی نجات بخش نوح قرار داده است که هر کس بر آن برآید نجات می یابد و هر کس از آن روی گرداند ، غرق خواهد شد و آن ها به منزله « باب حطه » در بین اسرائیل هستند که هر کس وارد آن شود ، در امان است .

بعد از معرفت خدا و شهادت به رسالت رسول الله باید محبت اهل بیت را داشت و ما امروز نتایج و نمونه های محبت این مردم به اهل بیت را می بینیم . این همه سینه های مجروح شده و اشک های جاری شده و دل های شکسته ؛ این همه شیعیان در این شب و روز های ایام فاطمیه ، اشک می ریزند و به سر و سینه می زنند ، روضه خوانی و عزاداری می کنند . چه کسی باید غرامت این همه ظلم و ستم را بدهد ؟ یک آدم ، کاری را انجام می دهد ؛ مردم باید سال های متمادی بیایند و بنشینند گریه کنند و اشک بریزند ؛ این ها به حساب کیست ؟ خداوند همه این ها را به حساب کسانی می گذارد که اولین ظلم را کردند .« اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد و آخر تابع له علی ذلک » ای چه بسا که انسان اولین ظلم را مرتکب شده و تا یوم القیامه ادامه دارد . 
این همه پیغمبر سفارش اهل بیت را کرد و آن حضرت چیزی نمی خواست جز محبت به اهل بیت . آیا باید نتیجه اش این باشد ؟ این ها حرکت هایی کردند که جدا ما را در مقابل همه گروه ها و مذاهب شرمنده کردند و مصیبت اینجاست که جرم را مرتکب شده اند و زیر بار هم نمی روند ؛ اهل بیت را اذیت کرده اند و می گویند : هیچ اتفاقی نیفتاده است ، و این مصیبت بزرگی است . 
ممکن است کسی خطایی بکند و بعدا بگوید : اشتباه کردم و عذرخواهی می کنم . این ، مصیب را مقداری کاهش می دهد اما اگر جنایت را مرتکب شود و هیچ باکش هم نباشد بلکه بالاتر ، دیگران کار او را تمجید کنند که کار خوبی است این خیلی مصیبت است . 
مصائب اهل بیت با برگزاری چند مجلس روضه تمام نمی شود . 
یکی از بزرگان که من پای منبرشان بودم ، می فرمود : ما حتی یک هزارم مصیب های اهل بیت را نمی دانیم ، چون به دست ما نرسیده است ، و الا چه معنا دارد که شخصیت بزرگی مانند دختر پیغمبر در خانه بنشیند و گریه کند و این همه اشک بریزد . درست است که مصیبت فقدان پدر ، بزرگ است ، اما مساله فقدان دین بود که زهرای اطهر را زجر می داد ؛ چون می دید همه چیز از دست رفته است و تمام زحمات بیست و سه ساله پدرش دارد از بین می رود. آن ها کاری کردند که حضرت زهرا (س) دق کرد . آیا این ها نمونه های محبتی بود که به اهل بیت کردند ؟ یا مثلا تنها کسی که بدرقه اباذر آمد ، علی و امام حسن و امام حسین و در بعضی نقل ها حضرت زهرا بودند والا بقیه مردم یا ترسیدند و وحشت کردند و یا مصلحت ندیدند . اهل بیت کسانی هستند که « الذین اذهب الله عنهم الرجس و طهرهم تطهیرا » و پیغمبر نشانه ها و علامت های زیادی را در رابطه با اهل بیت بیان کردند ، اما با این حال عده ای می گویند اهل بیت مخصوص زهرا و فرزندانش نیست و دیگران هم جزء اهل بیت هستند . این حرف ها زخم دل انسان را بیشتر می کند در تعجم چرا بعضی ها « رجس» را به معنای رجس ظاهری گرفتند و حال آن که مراد رجس معنوی است ؛ اهل بیت لحظه ای کافر نشدند و لحظه ای بر خدا شرک نیاوردند . دیگران که این طور نبودند و این نعمت را نداشتند. 

منبع: سایت آیت الله العظمی علوی گرگانی

211008