خداوند در آیه‌ای از قرآن، پیامبر اکرم(ص) را امر به محبت نسبت به مؤمنان میکند. از حدیثی که از امام صادق(ع) روایت شده است اینگونه استنباط می‌شود که این محبت ریشه در یکی از سجایای اخلاقی دارد.
عقیق:صفت تواضع خصلتی است که خداوند متعال در بین سایر خُلقیات نسبت به آن ارزش
خاصی قائل شده است تا جایی که در احادیث اهل عترت(ع) آن را پایه و اساس
بسیاری از ارزشها بر شمردهاند.
امام صادق(ع) در این باره فرمودند: «التَّوَاضُعُ
أَصْلُ کُلِّ خَیْرٍ نَفِیسٍ وَ مَرْتَبَةٍ رَفِیعَةٍ وَ لَوْ کَانَ
لِلتَّوَاضُعِ لُغَةٌ یَفْهَمُهَا الْخَلْقُ لَنَطَقَ عَنْ حَقَائِقِ مَا
فِی مَخْفِیَّاتِ الْعَوَاقِب؛ تواضع بنیاد هر خیر ارزشمند و درجه
بلندی است و اگر تواضع به زبانى ادا می‌شد که مردم مىفهمیدند، حقائق
عواقب نهفته گویا بود.» (بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج72، 121)
همچنین خداوند در بخشی از آیه215 سوره شعراء خطاب به رسول اکرم(ص) میفرماید: «وَ اخْفِضْ جَنَاحَکَ لِمَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ؛
براى آن مؤمنانى که تو را پیروى کردهاند بال خود را فرو گستر.» بر اساس
این آیه میتوانیم نتیجه بگیریم در جایی که خداوند متعال سیدالبشر یعنی
رسولالله(ص) را دعوت به تواضع و خشوع نسبت به تابعین خود میکند و در
مقابل، حضرت نیز نسبت به این امر بسیار مقید بودند، ما مؤمنین باید به این
موضوع نیز مقید باشیم و در قبال همدیگر حالت تواضع و افتادگی داشته باشیم و
خود را فراتر از سایرین قلمداد نکنیم.
امام صادق(ع) در ادامه روایت قبل فرمودند: «وَ
قَدْ أَمَرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَعَزَّ خَلْقِهِ وَ سَیِّدَ
بَرِیَّتِهِ مُحَمَّداً (ص) بِالتَّوَاضُعِ فَقَالَ عَزَّ وَ جَلَ وَ اخْفِضْ جَناحَکَ لِمَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ
التَّوَاضُعُ مَزْرَعَةُ الْخُشُوعِ وَ الْخُضُوعِ وَ الْخَشْیَةِ وَ
الْحَیَاءِ وَ إِنَّهُنَّ لَا یَأْتِینَ إِلَّا مِنْهَا وَ فِیهَا وَ لَا
یَسْلَمُ الشَّرَفُ التَّامُّ الْحَقِیقِیُّ إِلَّا لِلْمُتَوَاضِعِ فِی
ذَاتِ اللَّهِ تَعَالَى؛ خداوند عز و جل به عزیزترین خلقش و سید
آفریدگانش امر به تواضع کرده و فرموده است «تواضع کن براى هر که پیروت شده
از مؤمنان.» و تواضع مزرعه خشوع است و خضوع و خشیت و حیا به وجود نیایند جز
از آن و در آن و شرف کامل حقیقى درست نباشد جز براى متواضع در ذات خدای
متعال.»