چه بسا انسان توفیق پیدا می‌کند و اعمال نیک و شایسته انجام می‌دهد اما مسئله مهم‌تر این است که بتواند آن اعمال را نگه دارد و حبط نشود، مثلاً در انفاق تأکید شده که بدون منت ببخشید و الا آن بخشش و انفاقی که با منت باشد، هیچ ثمره‌ای ندارد.
حکایت؛ مرد نیکوکاری در حال نشاط و خوشحالی خدمت امام جواد علیه‌السلام رسید. حضرت فرمود: چه خبر است چنین مسرور و خوشحالی؟ عرض کرد: فرزند رسول خدا! از پدر شما شنیدم که می‌فرمود: بهترین روز شادی انسان روزی است که خداوند توفیق انجام کارهای نیک و خیرات و احسان به او دهد و او را در حل مشکلات برادران دینی موفق بدارد. امروز نیازمندانی از جاهای مختلف به من مراجعه کردند و به خواست خداوند گرفتاری‌هایشان حل شد و نیاز ده نفر از نیازمندان را برطرف کردم، بدین‌جهت چنین شادی به من دست داده است. امام جواد علیه‌السلام فرمود: به جانم سوگند، شایسته است چنین شاد و خوشحال باشی! به‌شرط این‌که اعمالت را ضایع نکرده و در آینده باطل نکنی. سپس امام علیه‌السلام فرمود: یا ایها الذین آمنوا لاتبطلوا صدقاتکم بالمن و الاذی ای کسانی که ایمان آورده‌اید، اعمال نیک خود را با منت نهادن و اذیت کردن باطل نکنید.1
پی نوشت: با اقتباس و ویراست از کتاب داستان‌های بحارالانوار منبع:حوزه