عقیق:حضرت آیت الله مظاهری در درس اخلاق با موضوع «معرفت نفس» به رابطۀ انسان با اهل بيت علیهم السلام پرداخته و آن را بهترين رابطه و موجب رستگاری در دنيا و آخرت دانستند. رابطه با اهل بيت علیهم السلام را به سه قسم تقسیم کرده اند؛ قسم اول اعتقادی و قلبی است. باید تا سرحد عشق اهل بيت علیهم السلام را دوست داشت. این امر هم در دنيا و هم در آخرت مفید خواهد بود و موجب حفظ مُحب از بلاها و شفاعت اهل بيت علیهم السلام در روز قيامت است. قسم دوم، شعار اهل بيت علیهم السلام است. شعار «أشهد انّ علياً ولی الله»، شعار شهادت ها مثل دهۀ عاشورا و جشن ها نظير نيمۀ شعبان و امثال اينها وجود دارد. قسم سوم، رابطۀ عملی با اهل بيت علیهم السلام است که اين را يا نداريم يا کم داريم. آنچه موجب رستگاری است، رابطۀ عملی با اهل بيت علیهم السلام است. شفاعت، معانی مختلفی دارد و معانی مهم آن این است که انسان در دنيا شباهت عملی به اهل بيت علیهم السلام پيدا کند. ما بايد رابطۀ عملی با اهل بيت علیهم السلام داشته باشيم. آنها معصوم بودند و خطا، نسيان و جهل نداشتند و اصلاً گناه در فکر آنها نيامده و نمی آمده است؛ در زندگی ما نیز بايد گناه نباشد. اگر گناه آمد، ساده از گناه نگذريم. فوراً جبران و تدارک کنيم. از ما خواسته شده که اگر گناهی کرديم، فوراً جبران کرده و توبه کنيم و از خدا عذرخواهی کنيم. بگوييم: خدايا! همه جا محضر توست و من در محضر تو گناه کردم، اما تو ارحم الراحمينی، پس بيامرز. من پشيمان و شرمنده ام. «إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَميعا»[1] «أَنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحيمُ»[2] اهميت به واجبات و اجتناب از گناه، رابطه با اهل بيت علیهم السلام را به وجود می آورد؛ اگر کسی از اين رابطه برخوردار نباشد، نمی توان اسم او را شيعه گذاشت، نام شیعه برای آن ها واقعيت ندارد. کسانی که اهل دل هستند، نور تشيّع را در پيشانی شيعه می بينند. عده ای خدمت مولا اميرالمؤمنين علیه السلام آمده و گفتند: ما شيعيان شما هستيم. آقا اميرالمؤمنين علیه السلام نگاهی به چهره های آنها کردند و فرمودند: من نور تشيّع در پيشانی شما نمی بينم. اينها عشق به ولايت داشتند و حضرت علی علیه السلام را ولی الله می دانستند، اما از نظر عمل، لنگ بودند، لذا حضرت فرمودند: من نور تشيّع در پيشانی شما نمی بينم. * تو که خانم نیستی! مرحوم آيت الله العظمی صدر يکی از مراجع بزرگ تقليد در قم پدر امام موسی صدر و خيلی خيرخواه، مؤدب و باخدا بود. يک روز به خانه آمد و ديد همسرش نگران است. فرمود: تو را نگران می بينم. همسرش گفت: امروز يک دروغ گفتم. خانمی در زد و من پشت در رفتم و خيال کرد من خادم هستم، گفت خانم کجاست؟ گفتم: خانم نيستند و او خداحافظی کرد و رفت. مرحوم آیت الله العظمی صدر يک جمله دارد که مثل خودش خيلی بالاست. فرمود: بله، دروغ نگفتی! تو که خانم نيستي!. خانم کسی است که پيراهن عروسیِ خود را به فقیر داد و با پيراهن دخترانه به خانه شوهر آمد و شوهرش نپرسيد، پيراهن عروسی تو کجاست؟ امروزه وضع تجمل گرائی در عروسي ها، مهريه های زیاد، باعث شده تا دخترها در خانه مانده و ازدواج نکنند. من زياد سراغ دارم به خواستگاری دختر می آيند و مادرش عذر می آورد و بعد می فهميم عذر نداشته، بلکه جهيزيه آنچنانی نداشته و گفته دخترم را شوهر نمی دهم. يا پسر سی سال دارد، اما نمی تواند زن بگيرد. اگر به خواستگاری برود، اول چيزی که می پرسند اين است که خانه و کار و ماشين داری يا نه؟ اما نمی پرسند ايمان داری يا نه؟ در حالی که پيغمبر اکرم صلّي الله علیه وآله وسلّم می فرمايند: اول سؤالی که می کنید اين است که آيا دين و اخلاق داری يا نه؟ «إِذَا جَاءَكُمْ مَنْ تَرْضَوْنَ خُلُقَهُ وَ دِينَهُ فَزَوِّجُوهُ إِلَّا تَفْعَلُوهُ تَكُنْ فِتْنَة فِى الْأَرْضِ وَ فَسادٌ كَبِير»[3] رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمود: هرگاه كسى كه اخلاق و دينش را مى پسنديد به خواستگارى (دختر) نزد شما آمد، به او زن بدهيد كه اگر چنين نكنيد در روى زمين فتنه و فساد بزرگى پديد آيد. به دنبال اخلاق و دين بروید. دختر از خواستگار سؤال کند، نماز جماعت و نماز اول وقت داری يا نه؟ تو که در اداره هستی با ارباب رجوع چه طور رفتار می کني؟ آيا به آن ها خدمت می کنی يا نه؟ خواستگار نیز اولين سؤالش اين باشد که آيا چادر داری يا نه؟. * برای شيعيان ما ننگ است که نماز شب نخوانند حضرت آيت الله مرعشی به من می گفتند: در راه «آقاسيد محمد» در عراق گم شدم و از تشنگی نزدیک به مرگ رسیدم. ناگهان آقا آمدند و چشمۀ آبی برايم درست کردند. آب را خوردم و شنا کردم. آقا چند موعظه به من کردند. اولین موعظه اين بود که فرمودند: برای شيعيان ما ننگ است که نماز شب نخوانند. پی نوشت: [1]. الزمر، 53: «در حقيقت، خدا همه گناهان را مىآمرزد.» [2]. التوبه، 104: «و خداست كه خود توبهپذير مهربان است.» [3]. الكافى، ج 5، ص 347.منبع:حوزه