خداوند متعال همواره رحمتش، مقدم بر خشم اوست و در همواره رحمت خود را بر موجودات این جهان نازل می کند، اما در برخی موارد، خداوند بر گروهی خشمگین می شود.
عقیق:به هر سمت و سویی که انسان می نگرد، علایم رحمت خدا آشکار و هویدا
است.خدایی که به دنبال فرصتی است که به هر نحوی رحمتش را بر موجودات ارزانی
دارد؛ آن هم بدون هیچ منت و سرزنشی.اما در برخی موارد انسان ها نافرمانی
را به اوج می رسانند و با اعمال و کردارشان منکر خدا می شوند و این کار را
به صورت مداوم انجام می دهند.این گروه ناسپاس به هشدار های خداوند بی اعتنا
هستند و پیرو شیطان، دست به گناه و معصیت می زنند.اینجاست که خداوند بر آن
گروه خشم می گیرد.
رسول اكرم(ص) در این باره می فرماید:
اِذا
غَضِبَ اللّهُ تَعالى عَلى اُمَّةٍ ثُمَّ لَم يُنزِل بِهَا العَذابَ
غَلَت اَسعارُها و قَصُرَت أعمارُها و لَم يَربَح تُجّارُها و لَم تَزكُ
ثِمارُها و لَم تَغزُر اَنهارُها و حُبِسَ عَنها اَمطارُها و سُلِّطَ
عَلَيها اَشرارُها؛
هرگاه خداوند متعال بر مردمى خشم بگيرد و بر ايشان عذاب نفرستد،
1-اجناس آنها گران
2- عمرشان كوتاه مى شود.
3- بازرگانان آنها سود نمى برند
4-ميوه هايشان سالم نمى ماند
5- رودخانه هاى آنها پر آب نمى گردد
6- باران از آنها دريغ مى شود
7- و بَدان آنان بر ايشان مسلّط مى گردند.
من لايحضره الفقيه ج 1، ص 524، ح 1489
این
ها علایمی است که رسول خاتم (ص)به آنها اشاره دارد.مطالعه تاریخ به انسان
کمک فراوانی می کند تا با عبرت گرفتن از گذشتگان در مسیر بندگی گام بردارد.